Vier reporters tegelijk op pad, deel 3, slot.

Oscar besloot niet langer op de Boez te wachten. En wat Japekop zou gaan doen kon hem al helemaal niks schelen, want die was niet echt een vriend van hem. Dus Os ging maar alvast op de afgesloten zandbak liggen fleppen. Jazeker, midden in de nattigheid. Want Os in nou eenmaal een viespeuk en het kan hem helemaal niks schelen als zijn vacht nat en smerig wordt, als hij maar kan fleppen.




Maar toen Cera de glijbaan ging inspecteren, wilde Os daar eigenlijk ook wel bij zijn. En ging daar nog eens met zijn natte vacht in het zand liggen. En dan straks zeker vrolijk weer door het kattenluik van de redactie stappen en op de bank plaatsnemen? Nou, mooi niet Os!

Nog even kiekeboe spelen achter en om de lantaarnpaal (waar overigens gelukkig weer een nette afdekplaat op geplaatst is door gemeente zodat er geen draden meer voor de grijp liggen).
Maar dus nog steeds geen Boez en Japekop op het Zooiplein! We gingen maar eens kijken waar zij rondhingen. Misschien wel teruggegaan naar de redactie?

Nee hoor. Ze zaten aan de overkant. Boez kon het blijkbaar niet opbrengen om de straat over te steken naar het Zooiplein. Misschien bleef hij liever in de buurt van Japekop? Wij weten het niet en kunnen het u dus ook niet zeggen. Japekop was in elk geval druk doende alle plantenkuipen te controleren op van alles en nog wat. Ja, een belangrijk onderdeel van een verkenningstocht!

De fotograaf besloot terug naar de redactie te gaan om te zien of het koffie-apparaat het nog wel deed. Cera en Os volgden. Nee, zonder fotograaf is er niks meer aan, daar op dat Zooiplein. Bovendien weet je maar nooit of er nog snoepies worden uitgedeeld bij het Poezenloket, heh?

Maar Cera bedacht zich en klom in de Pergola van de buren. Dat leverde uiteraard weer wat aardige foto's op.

Zoals deze.

De twee ventjes bleven natuurlijk in de buurt van Cera, en gingen lopen klooien en zooien op de tafel. Zo kon Cera mooi op hen neerkijken....

Japekop ging terug naar de redactie want zijn verkenningsronde zat erop en hij had blijkbaar geen zin in klooien. Nee, daar is hij veel te serieus voor. Bovendien moest hij natuurlijk ook nog even controleren hoe het met zijn moeder (mevrouw Troy) was. Dat doet hij namelijk wel meer als hij een tijdje van huis is geweest. Ja, Japekop is een goede zoon en zich erg bewust van zijn plichten.

Wij drukten thuisgekomen de knop van de koffiemachine in. Want zo gaat dat, heh?
Wel, het was een zeer prettige ronde geweest en erg bijzonder dat we die konden maken met onze vier (leerling-)verslaggevers tegelijk. En er was zowaar geen ruzie geweest onderweg! En genietend van ons kopje warm, bruin vocht, bedachten we dat het wellicht toch nog zou lukken: het opleiden van de Boez en Oz tot heuse verslaggevers. Een mooie klus voor in het voorjaar. Laat de crocussen maar komen!