Uw schuld...

Japekoppie:
Ze lopen maar af en aan en ik kan er maar niet aan wennen. Ja, ik heb de voordeurmat al uitgebreid gemarkeerd en toch lopen ze er zomaar langs. Alsof het niks is dus. En het begint allemaal al 's ochtends vroeg. Heb ik mijn ontbijt net achter de kiezen, gaat dat kattenluik open en dan komen ze. Ja, die Oscar is het ergst; hij vertrapte Cera bijna voor het luik omdat hij perse als eerste naar binnen wilde. Ja dat was vanochtend. Hij stond bovenop haar en zij dus krijsen. Zij was eerst, dat klopt, maar dat ventje had enorme haast. Arme Cera zou je bijna zeggen, ja.....



En als hij niks lekkers vindt, gaat-ie lopen slijmen. Bij mijn mens dus, ja. Steeds kopjes geven en van die geluidjes maken. Uiteindelijk jat hij dan maar wat brokjes. Van de Boez dus heh? Dat zijn namelijk de lekkerste. En wat hij niet lust, gooit-ie naast de bakjes. Ja, de brokken vliegen overal heen, over de keukenvloer, onder de kastjes en zelfs hier op de sofa. Mijn sofa dus, ja. Nee, het moet niet gekker worden.



En zij, Cera dus, gaat op mijn bak. Nee, je houdt het niet voor mogelijk. Mijn bak heh? Hoor je me goed?

En ik moet dat maar allemaal pikken. Nee, niemand doet er iets aan en dat is nog het ergste.

Het is hier toch zeker geen hotel? Of katherberg? Nou dan! Tjongejonge...

En die Boez vindt het allemaal maar best. Ook dat ze zijn brokkies opvreten ja. Misschien vindt-ie het zelfs wel leuk. Nee, voor mij gaat zo de lol eraf. We mogen dan wel een katblad runnen maar dat hoeft nog niet te betekenen dat al dat volk maar de vrije toegang heeft tot onze redactie. Zo komt er trouwens ook niks van werken. Ja, mij best - dat niet werken - maar ze moet niet denken dat ze vervolgens mijn salaris in kan houden. De baas dus, ja.

Kijk! Nou zit zij weer in de keuken. Ja, ik bedoel Cera!

Ja, waarschijnlijk om te zien of er nog wat geserveerd wordt. Van mijn Gourmet dus, heh?

Nee, als dat gaat gebeuren ben ik hier weg. Dat pik ik dus echt niet. Ja, dan ga ik het dak op ofzo. Daar is het tenminste rustiger want daar komen ze niet, die twee. Wel erg glad daar op dat dak, inderdaad. Maar denk maar niet dat iemand mij tegenhoudt. Mocht u mij straks zoeken, ben ik daar te vinden. Of op het grote bed ja, dat kan natuurlijk ook. En als ze allemaal weer opgehoepeld zijn, mag u me roepen. Ja, dan kom ik wel weer naar beneden. Tenzij ik van het dak ben gedonderd. Ja, dat is dan uw schuld. 't Is maar dat u dat weet. Gekkenhuis.