Iwan:
Ja mevrouw Katblad, ik heb u een hoop te vertellen. Zoals gewoonlijk ja. Maar ik hoor dat er mensenkinderen aankomen. Nee, die vertrouw ik niet zo. Het is niet dat ik er vanuit ga dat ze me kwaad zullen doen, maar ze rennen zo hard en maken onverwachte bewegingen. En daar houd ik dus niet zo van. We kunnen dus nu niet praten. Ja, geeft u me maar vlug een aai, en dan ga ik er weer vandoor. Nee, het is niet anders. Jammer inderdaad dat we niet even konden smoezen, wij twee. En dat u mij niet uitgebreid kunt aaien op dit moment. Daar komen ze. Ja, nu ga ik snel terug naar mijn straat. Zien we elkaar snel weer? Dag mevrouw Katblad!
1 opmerking:
Volgens mij is Iwan bang geworden voor kinderen door dat rotje. Zijn verwonding is overigens helemaal genezen.
Een reactie posten