Niet sentimenteel doen!

Vandaag zagen wij Bolle Wangen door de Groenesteeg lopen. Wij probeerden zijn aandacht te trekken maar BW had haast en verkoos ons niet te zien of te horen. En wij hadden geen camera meegenomen dus konden hem ook niet kieken.
Aangekomen bij onze kapper op de Hooigracht, hoorden wij dat BW regelmatig het eetcafé de Hooikist bezoekt, en daar gevoerd wordt door gasten met hart voor de kat.
Wijzelf hadden BW al een tijdje niet meer gezien in de Katbladbuurt, maar nu blijkt dus dat hij toch zo zijn vaste smikkel-adresjes heeft en dat verklaart ook zijn gebrek aan belangstelling voor laffe kattenbrokjes. Tja, als je echt vlees krijgt, hoef je die troep natuurlijk niet. Dat snappen wij best.
Ook vertelde onze kapster dat BW er af en toe zeer gesoigneerd uitziet. Alsof hij onlangs netjes werd geborsteld en gekamd dus. Wij sluiten dus nog steeds niet uit dat BW een huis met mens heeft, en uit principe niet werd gecastreerd. Dat schijnt meer voor te komen.
Wij hadden 12 jaar geleden een buurman (en buurvrouw) die de zonen van mevrouw Troy, genaamd Tom en Ukkie (de broertjes dus van Japekop) hadden geadopteerd. Toen het tijd was voor DE ingreep, had de buurman zo zijn twijfels over het nut en de noodzaak daarvan. Buurvrouw was echter onverbiddelijk, maar ging een paar maanden op stage in Parijs, en liet wel de opdracht bij buurman achter: Castreren die twee ventjes! Tom en Ukkie waren reeds ruim 9 maanden oud en met name Tom had een zeer uitgebreid territorium en bleef soms langer van huis dan gewenst. Bovendien leerde Tom uitstekend hoe hij moest sproeien. Dat gebeurde dan meestal buitenshuis maar soms ook wel eens binnenshuis. Maar dat had dan weer te maken met het feit dat kattenbak en voerbakjes vlak naastelkaar stonden.....
In ieder geval moest dus buurman met de twee katertjes naar de dierenarts. En omdat hij geen vervoer had, boden wij aan om hem met de katertjes naar de dierenarts te brengen met onze katbladauto. Zo geschiedde dus. Toen wij mens met katertjes afzetten bij de dierenarts, had buurman-mens tranen in zijn ogen. Alleen maar het idee dat zijn jochies nu onder het mes moesten en er dus iets zou gebeuren met hen waar hij persoonlijk niet aan moest denken..... Ach, mannenverdriet! Wij (mevrouw Katblad) willen daar heus niet te spot mee drijven, maar we denken wel dat wij (vrouwen) makkelijker over een dergelijk probleem heen kunnen stappen. Dat geldt trouwens niet alleen voor het castreren van katertjes maar eveneens voor het steriliseren van poezen. Niet sentimenteel doen; wat moet dat moet. En de poes denkt heus niet: oh, ik ben geen poes meer! Ik kan geen kitjes meer krijgen! Oh, mijn leven is voorbij! En katers idem dus.
Om kort te gaan, Tom en Uk werden geholpen en gelukkig breidde Tom zijn territorium niet verder uit. En uiteindelijk moest buurman ook wel toegeven dat de castratie van de jongens zo zijn voordelen had. In elk geval kwam Tom voortaan gewoon met etenstijd thuis en het rondzwerven door de buurt en verder werd minder en overzichtelijker. En er waren ook geen vechtpartijen meer.
Maar goed, BW loopt dus nog steeds ongecastreerd rond. Hij heeft een territorium van heb ik jou daar en jaagt zo nu en dan andere katten dusdanig op dat zij in hun wanhoop in de gracht springen. En verdrinken....
Wij hopen alleen maar dat, als BW een mens heeft, zijn mens dit leest en nog eens goed nadenkt over dit probleem.