Moed en inzet.

Japekoppie:
Nee, ik loop niet om. Je moet me nu en hier naar binnen laten. Ja, ik heb ons huis verdedigd en al mijn energie besteed aan het wegjagen van de vijand. Dat was geen gemakkelijke taak want het is hier behoorlijk glibberig op die daken. Maar ik heb stand gehouden en ons dak en dat van de buren veilig gesteld. En nu wil ik dus door het slaapkamerraam naar binnen. No way dat ik nu, na deze heftige strijd en mijn inspanningen, me nog naar de vooringang van de redactie ga begeven. En nu ik u toch naar boven heb gekregen door mijn nadrukkelijk gestamp op de keukenkoepel, kunt u mij net zo goed naar binnen laten.



Dus als u nu die Zoebel (de Boez - red.) weghaalt bij dat raam en datzelfde raam voor mij opendoet, kan ik naar binnen en tot rust komen. Ik snap ook niet wat die Zoeb daar doet. Hij is alleen maar sensatiebelust. Hij hoorde dat er wat voorviel op het dak en kwam dus gelijk met zijn snufferd voor het raam. Zelf doet hij niks voor de bescherming van de redactie. Nee, integendeel. Hij laat iedereen altijd maar binnen en vindt het best als al die gasten maar onze brokjes komen stelen.



Het is een flierefluiter, die Zoebel. Ziet alleen maar de leuke kanten van het leven en doet helemaal niets om ons territorium te verdedigen. Alles komt altijd om mij neer. Als het aan hem lag zat de hele katbladbuurt bij ons binnen. En allemaal maar mee-eten en allemaal maar op onze bak. Hij vindt alles best. Hij is een eikel en zeker geen aanwinst voor de redactie. En ik dus maar steeds ons gebied bewaken, heh? Zonder hulp van die kleine. Nee, ik heb helemaal niks aan die Zoeb.
U gelooft niet dat ik hier de boel heb zitten redden? U hoorde toch geschreeuw hierboven? Nou, dat was ik. Als u het niet gelooft, kijk dan maar eens beter uit het raam. Ja, ik heb de vijand verdreven van het dak van de buurvrouw. En nu graag dat raam open, ja?



Wij lieten Japekop naar binnen. Dat kostte nog even moeite, want de Boez wilde graag tegelijkertijd naar buiten, het dak op, maar dat vonden wij geen goed idee. Want de Boez is nog niet zo behendig en zeer onervaren, en de daken zijn glad en dus gevaarlijk.
Wij hadden inderdaad een hoop gegil, gebrom en geblaas gehoord op ons dak en waren daarom naar boven gegaan om te zien wat er aan de hand was. Wel, de vijand was dus al weg, maar hij was daar wel geweest. Dat zagen wij aan de hoeveelheid pootafdrukken op het dakterras van de buurvrouw. Het bewijs dat er wel degenlijk een confrontatie was geweest.
Japekop wilde echter niet vertellen met wie hij een conflict had gehad. De vijand was in elk geval nergens meer te bekennen, dus konden wij ervan uitgaan dat Japekop hem of haar had verdreven. Natuurlijk hebben wij Japekop geprezen voor zijn moed en inzet.