Arme Har schrikt zich het schompes.

Lima:
De schrik zit er nog behoorlijk in, ja. Vreselijk, dat lawaai en geflits. En het knalt nog af en toe, al is dat wel in de verte. Maar ik hou me verstopt. Mij gaan ze niet vinden.
Kunt u nu weer gaan en dat ongeleid projectiel van u meenemen?



Boez:
Wil Lima niet spelen? Nog bang? Nee, ik niet. Gaan we stukje lopen? Niet te ver heh?

En we gingen een stukje lopen, en niet te ver. Eerst liepen mevrouw Troy, Japekop en Cera nog met ons mee. Maar na wat knalletjes in de parallelstraat, waren zij opeens allemaal verdwenen. Ja, door ons kattenluik dus, heh?



Hij was blij ons te zien en kwam naar de fotograaf toelopen. Met vele kopjes uitte hij zijn goede wensen voor ons. Dat stelden wij erg op prijs en dus gaven wij hem een stevige aaibeurt. Doch, deze aaibeurt werd wreed onderbroken doordat plots de Boez een sprong had genomen en bovenop Harremans landde. Har schrok zich het schompes, hij blies hard en ging er vandoor....

En dook weg achter een fiets. Tja, de schrik van de nieuwjaarsknallen zat nog in zijn lijf en nu dit weer! Zo'n idioot die opeens bovenop je duikt!

Arme Harremans.

Wij namen de Boez maar gauw mee terug naar de Katbladstraat. Daarna gingen we nog even naar de Kruidentuin, maar toen een langsfietsend mensenventje een rotje in onze richting gooide, was Boez zo verdwenen. Zo'n harde knal zo dichtbij, dat was hem teveel. Wij vonden hem op de redactie terug. Daar was hij met zijn muisje aan het spelen. De anderen lagen op de bank en keken toe. Maar daarover meer in het volgende bericht...