Laat dat mens maar kletsen.

Gisteren waren wij op huisbezoek bij Ollie en Charli. Zij zijn dus onze buurkatten maar wonen tijdelijk aan de overkant omdat hun eigen huis wordt gerenoveerd. Charl en Ol verblijven nu al bijna 3 weken in hun nieuwe omgeving en ze hebben behoorlijk de pest in. Wel, dat snappen wij natuurlijk helemaal. Persoonlijk moeten wij niet denken aan zo'n ingewikkelde verhuizing waarbij de wereld omgedraaid lijkt te zijn. Immers: hier, aan de overzijde van de straat, ziet alles er heel anders uit en dat veroorzaakt nogal wat onrust en verwarring.
Ollie brengt zijn tijd vooral door in de badkamer. Daar is het lekker beschut en heb je het minste last van alle vreemde geluiden in en rond het huis. Voor ons is hij wel even bereid uit de badkamer te komen en ons de slaapkamer te tonen. Wij volgen Ollie.



Ha, daar ligt Charli. Hij heeft bezit genomen van het grote bed en is wakker geworden door ons gestommel op de trap. Nee, hij is nog niet buiten geweest. Teveel stress inderdaad. Wat wij komen doen? Wel, in elk geval de groeten overbrengen van de redactiekatten, en even kijken hoe onze buurtjes het maken, heh? Maar als we storen gaan we wel weer naar beneden hoor!
Nee, we storen niet. Of wij al Ollie's slaapplekje hebben gezien?



Ach, daar in de hoek dus. Ollie ligt in de reismand maar er ligt ook een mooie slaapplek voor hem klaar. Kussentjes met een lekkere deken eroverheen. Maar Ollie gaat liever zo gauw mogelijk weer terug naar huis, vandaar dat hij alvast in de reismand is gaan zitten. Nee, het leven is niet makkelijk soms, en vooral niet als je er niks van begrijpt.




Nou Ol, nog een maandje of twee, en dan mag je weer naar je huis. Al zal dat ook wel weer wennen worden, want alles zal daar anders zijn! Ja, alle binnenmuren werden al gesloopt, de kozijnen gaan vervangen worden en er komen overal nieuwe vloeren. De keuken is ook weg, evenals de badkamer. Alles wordt nieuw en er zullen geen herkenbare geuren meer zijn! Ollie gelooft er niks van. Het kan allemaal gewoon niet waar zijn!

Wel, in elk geval hebben de buurpoezen hier telefoon. Dus jongens, als jullie het niet meer zien zitten, gewoon bellen heh? Maar misschien kunnen we jullie ook wel op straat ontmoeten binnenkort? Het weer knapt op dus dat scheelt al een stuk.

Charli denkt: laat dat mens maar kletsen. En hij heeft gelijk. Wij gaan weer naar beneden want daar staat een glaasje wijn op ons te wachten, en daar hebben wij best wel trek in.

Even later komt Charli toch maar naar beneden om een portie aaien te halen. Gezellig heh? Ja, en als vanouds dus.

Als de wijn op is, verlaten wij het nieuwe huis van Charl en Ollie, wat dus het oude huis van Cera is. Cera zit buiten bij de voordeur op ons te wachten. Zou zij hier nog naar binnen willen? Nee, Cera verwelkomt ons en loopt dan voor ons uit de straat over naar de redactie. Het is namelijk etenstijd voor de katten en Cera is ons daarom komen halen. Cera is een erg slimme poes, maar dat wist u natuurlijk al....