Gevaarlijke jager.

Het was zondagochtend vroeg. Alle redactiekatten lagen nog te snurken (of eigenlijk weer), behalve de Boez. Ja, want de Boez zou het liefst op straat wonen (behalve als het stortregent natuurlijk) en hing bij het krieken van de dag al in het kattenluik. Helaas voor hem, ziet hij er nog steeds geen kans in het schuifje zelf te verwijderen, dus is hij afhankelijk van ons. En wij openen het luik pas na het ontbijt, anders hebben we 5 katten om te voeden, en Oscar (die de 5e is dus) is toch al aan de wat zware kant. Bovendien heeft Japekop laten weten dat hij elke maaltijd zal weigeren als er meer dan 4 haarfabrieken op de redactie gehuisvest worden. Tja, en daar Japekop onze beste verkenner is en een zeer waardevol reporter, hebben wij geen keuze: niet meer dan 4 ontbijters.
Afijn, de Boez ging dus al vroeg op pad. Wij, nog even van de thuiszorg, gingen Bohr haar ontbijtje brengen en kwamen Boez tegen in de Hoftuin. Hij zat op het bankje voor het huis van Bohr en had niet in de gaten dat er nog iemand was, namelijk onder het bankje....



Harremans had zich verstopt en had geen zin in commentaar of een ontmoeting met de Boez. Hij zat daar weggedoken en bleef er zitten. Had hij van iemand een pak op zijn donder gehad? Was er al iets naars voorgevallen in de vroege zondagochtend waardoor Har van slag was? Nee, Harremans kwam niet eens een aai halen, en dat is op zijn minst erg bijzonder. Het kan natuurlijk ook zijn dat hij nog aan het ontwaken was en geen zin had in de Boez, maar in elk geval besloten wij hem verder met rust te laten. We namen de Boez daarom mee naar de Kruidentuin.



De meesjes zaten in de boom in het centrum van de tuin al vrolijk te zingen. Zou het dan toch voorjaar gaan worden?

Erg spannend, vond de Boez. Een jaar geleden had hij nog niet zoveel belangstelling voor de vliegbeestjes, maar toen was hij nog maar een jaar oud en lag de hele wereld nog voor hem open; er viel zoveel te ontdekken! Nu hij echt volwassen is, is zijn jachtinstinct ook goed ontwikkeld. Af en toe verandert de Boez in een heuse, gevaarlijke jager...

Een echte, gevaarlijke jager.....

Maar ach, de vliegbeestjes hadden de Boez natuurlijk allang opgemerkt en gingen er vandoor. Dit tot grote teleurstelling van onze leerling-verslaggever. Nee, wij gingen geen rondje lopen want eerst was het tijd voor een kopje koffie. En wellicht waren de andere redactie-leden ondertussen wel klaar met uitslapen? Of was Oscar bij onze voordeur gearriveerd? Wij besloten dat te gaan onderzoeken. En Boez ging met ons mee terug naar huis.