donderdag 11 februari 2010
Bij ons thuis...
Cera:
Ja, het gaat erg goed met mij. Helemaal gewend hier, ja. Heb een eigen eetplekje en mijn eigen slaapplekjes. Nee, uit de voerbakjes van mevrouw Troy en Japekoppie eet ik niet meer. Omdat ik nu dus mijn eigen voerbakje heb, ja.
Wel, het was wel aanpassen in het begin. Ik moest de gang van zaken hier even op een rijtje krijgen, maar nu weet ik precies hoe, wat en waar. En wanneer dus ook heh? Ja, wanneer is ook erg belangrijk. Hoe ik dat bedoel?
Nou, bijvoorbeeld het opstaan. Dat is hier om een uur of half acht dus. Eerst kijkt mevrouw Katblad om kwart over zeven naar het nieuws op het lichtkastje. Ja, dan blijven we allemaal nog even liggen. Wel, soms lig ik met de Boez samen op het grote bed, maar ik heb ook twee stoelen waarop ik mag liggen. En 's nachts wordt er dus wel eens geruild van slaapplaats. Nee, mevrouw Troy ligt altijd op dezelfde plek. Op een dekentje voor het raam, inderdaad. Omdat zij de receptioniste is en de straat dag en nacht in de gaten moet kunnen houden. Dus op dat dekentje komt niemand anders. Hoewel, de Boez probeert daar wel eens te gaan liggen, maar dan krijgt hij de wind van voren. Mevrouw Troy is hier de baas, ja. Dat komt omdat ze de oudste is. Nee, ze laat niet met zich sollen, dat heb ik allang door.
Mag ik even? Ja, mijn voerbakje is leeg dus moet ik nu nog even het voerbakje van de Boez controleren.
Dat is meestal niet helemaal leeg inderdaad, dus ligt er nog een taakje op mij te wachten. Omdat het bakje zo de vaatwassen in moet, heh? Ja, ik help heus wel mee aan het huishouden hier.
Maar waar waren we? Het opstaan, ja.
Wel, als het lichtkastje uitgaat, gaat mevrouw Katblad naar beneden en dan gaan wij allemaal mee. De Boez voorop inderdaad, dan Japekop en ik, en tenslotte mevrouw Troy. Soms ook wel eens in een andere volgorde, maar de Boez dus altijd voorop. Nee, dat is niet omdat hij graag wil ontbijten, maar meer omdat hij naar buiten wil. De Boez is geen grote eter, nee.
We krijgen dus eerst ons ontbijt. En ondertussen hoor je een machine gaan en wordt het wat warmer op de redactie. Ja, die geluiden herken ik al. En wat ik dus ook weet is dat mevrouw Troy en Japekoppie eerst hun eten krijgen. In de keuken inderdaad. En dan krijgen de Boez en ik dus ons portie, naast de klok. Ja, daar zit ik dan al te wachten, bij die klok. Als je namelijk vlakbij mevrouw Troy en Japekop gaat zitten, raken die in de war. En dat willen we natuurlijk geen van allen heh? Dat ze in de war raken dus.
Ja, dan gaat het kattenluik open. In het begin kon ik niet wachten met het naar buiten gaan, maar nu is dat anders. De jongens gaan het eerst naar buiten, en dan neem ik nog even ruim de tijd om het voerbakje van de Boez schoon te maken. Ja, mevrouw Troy doet hetzelfde met het bakje van Japekop. Je zou dus inderdaad kunnen zeggen dat de dames hier in huis zorgen voor het afruimen van de ontbijtboel, ja.
Als we daarmee klaar zijn, gaat mevrouw Troy meestal weer naar boven. En ik dus naar buiten om te zien waar de jongens zijn.
Japekop maakt dan zijn eerste ronde, en de Boez gaat kijken of Oscar al buiten is. En dan ga ik hen tonen hoe fit ik nog ben. Hoe ik dat doe? Wel, ik klim de boom in of ga de pergola op. Ja, ik doe dat best een beetje wild want dat hoort bij dat klimmen. We dollen ook wel samen ja, de Boez en ik dus en vaak ook met Oscar erbij. Nou gewoon, beetje achter elkaar aanrennen en gekkigheid maken.
Als ik moe ben, ga ik naar binnen en zoek ik mevrouw Troy op. Ja, even gedag zeggen en dan ga ik op het bed liggen om ook wat te rusten. En dan ga ik later weer naar buiten, doe daarna weer een dutje en ga zo maar door. Nee, naar mijn oude huis ga ik niet meer.
Wel, als ik hoor dat mevrouw Katblad haar jas van de kapstok neemt (ja, dat hoor ik goed want er rinkelt dan een soort belletje), ga ik snel naar haar toe. Ja, want dan is het mogelijk dat ze een stukje gaat lopen en ik ga erg graag mee. Een stukje lopen inderdaad. Meestal gaan de Boez en Oscar dan ook mee. Ja, die lopen verder de hele dag in en uit. De Boez doet meestal alleen 's middags een dutje, en Oscar trouwens ook. Bij ons binnen ja. Zei ik nou "bij ons"? Ach....
Tja, om een uur of half zes zoek ik mevrouw Katblad op. Ga ik even bij haar op de bank, ja. Nee, dat vindt Japekop niet zo leuk, dat zie ik best wel. Maar dan gaat mevrouw Katblad zo zitten, dat hij aan de andere kant van haar kan plaatsnemen. Dan worden we geaaid inderdaad. Tot het tijd is voor het diner. Mevrouw Troy komt altijd van boven om aan te kondigen dat het etenstijd is. Ja, als zij de kamer inkomt, is er geen houden meer aan. Maar dan moet eerst de Boez nog gezocht worden. Nee, die is nooit op tijd en wij moeten allemaal op hem wachten. Meestal komt hij pas als de bakjes al gevuld zijn, en dat is wel heel erg op het nippertje, inderdaad. Wel, het kattenluik gaat dan dicht want anders komt Oscar meedineren en dan wordt het hier chaos. Ja, want Japekop weigert voedsel als Os binnen is. Bovendien wordt mevrouw Troy dan te opgewonden en gaat ze blazen naar iedereen en alles. Dus daarom wordt het kattenluik gesloten.
Wel, toen ik hier pas logeerde, wilde ik altijd nog naar buiten na het diner. Ja, hoe later op de avond, hoe beter. Ook omdat ik naar mijn oude huis wilde, aan de overkant dus, ja. Nee, nu wil ik dat niet meer. We gaan gewoon na het eten allemaal naar boven een dutje doen, en 's avonds komen we allemaal om de beurt nog eventjes beneden voor een aai of een kleine conversatie met mevrouw Katblad.
En dan is het dus bedtijd, ja. En dan ga ik met de rest mee naar boven. In het begin sliep ik best wel vaak beneden, op een stoel, maar boven is het gewoon gezelliger omdat we daar met zijn allen zijn dus. Wel, dat was het wel zo'n beetje. Ja, je kunt wel stellen dat ik me heel snel en goed heb aangepast. En de anderen doen helemaal niet moeilijk tegen mij. Boez is nog steeds mijn vriendje, ja. We spelen veel samen en hij duikt regelmatig bovenop me.
Zo, mijn ontbijt zit erin dus het is tijd om naar buiten te gaan. Ja, de bakjes kunnen nu in de vaatwasser worden gezet. Maakt u zo de kattenbak even schoon? Ja, ik zal proberen in het vervolg niet meer al dat grit op de vloer te werken, maar beloven doe ik niks. Ik hou nu eenmaal erg van lekker en lang graven heh? De Boez kan er trouwens ook wat van!
Tot later dan maar weer?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Lieve Cera, ze is echt al helemaal thuis op de redaktie.
Zo'n afruimhulp zou ik trouwens ook wel willen. Hier blijft altijd heel wat eten in de bakjes achter. Alleen bij heel duur voer kan ik de bakjes eigenlijk meteen weer in de kast zetten (doe ik niet, hoor, ze worden netjes afgewassen).
Cera past zich inderdaad snel aan! Fijn dat ze zich zo thuisvoelt - had het echt met haar te doen toen ze steeds bij haar oude huis ging kijken.
Een reactie posten