Geen vrolijk weer vandaag. En omdat het ook nog eens miezert, vinden wij geen haarfabrieken op straat. Behalve Oscar natuurlijk, want hij geeft niet om een natte vacht en heeft een grote zooibehoefte, en om te zooien moet je de straat op. Vandaar dus, ja.
Wel Os, wij gaan weer naar huis want het is ook geen weer voor foto's. De camera wordt namelijk nat heh? En daar kan die dus niet goed tegen... Wederom: vandaar!
Cera kwam net de deur uit toen wij bij de redactie arriveerden. En omdat wij aanstalten maakten om naar binnen te gaan, draaide zij zich om om hetzelfde te doen. Nee, het was geen buitenspeelweer. En daar Cera als model erg zuinig moet zijn op haar mooie vacht en het dus miezerde, had zij grote haast en kon zij niet wachten totdat wij de deur hadden ontsloten. Erg handig, zo'n kattenluik.
Boez had het geklepper van het luik gehoord, en kwam enigszins verveeld van boven. Was er nog wat te beleven dan? Ja, kort daarvoor had hij mevrouw Troy nog zitten pesten; dat hadden wij heus wel gehoord. Kwam hij nu hier beneden vervelend doen?
Boez probeerde naar buiten te kijken door het luikje, maar dat is een beetje besmeurd geraakt door alle natte, modderige pootjes en slijmerige neusjes. Er moet dus nodig een lapje overheen, maar dat terzijde. Boez verveelde zich en was ongedurig, dat was iets wat duidelijk was.
Wij liepen richting keuken en zagen Oscar op het aanrecht. Hé daar! Mag je dat thuis ook? Oscar begreep wat wij bedoelden en maakte dat hij weg kwam.
Dan maar weer een paar van die vieze brokjes, heh? Ja, Oscar kent zo langzamerhand wel de weg in ons huis. En de oudjes laten hem zijn gang gaan, als hij maar weer na zijn schrokpartij de straat op gaat! En dat doet hij ook meestal wel.
Cera had toch een paar spettertjes op haar vacht gekregen en moest dus even haar toilet maken. Daar is zij trouwens erg goed in. Nooit betrappen we haar met aarde of vlekken in/op haar vacht. Wel laat zij een enkele keer wat pootafdrukken achter op onze vloer als het weer al te bar is en zij na een wandelingetje te snel over onze droogloopmat is gelopen. Maar in elk geval loopt zij nog netjes over die mat heen, terwijl de Boez (met opzet vermoeden wij) over diezelfde mat heenspringt om vervolgens een nieuw patroon op de vloer van onze kamer te creëren. En dat patroon is er nooit een naar de zin van mevrouw Katblad. De vloer wordt dus vaak gepoetst.
In de kamer zwerven diverse muizen en er staat bovendien een gevulde mand met speelgoed, maar er wordt vandaag niet gespeeld en iedereen lijkt zijn eigen gang te willen gaan. Het jonge poezenvolk is wat onrustig en ongedurig en weet niet precies wat het wil. De oudjes wel. Mevrouw Troy ligt te slapen op haar plekje voor het raam (op de bovenverdieping) en Japekoppie is aan zijn dakinspectie bezig. Dat laatste is hard nodig, want het dak van de buurvrouw is vernieuwd en dient dus een kattentest te ondergaan. Eigenlijk is dat een taak voor Charli en Ollie, maar zij wonen nu tijdelijk bij ons aan de overkant. Wij komen daar later nog op terug.
De Boez is tenslotte toch maar naar buiten gestapt en onderzoekt of er al wat meer leven zit in de zieltogende kattenkruidplantjes. Nee, het is nog niet echt lente, al is de vrieskou nu wel uit de lucht. Ga nou effe meezooien met de Os, Boez! Doe in vredesnaam wat!
Os heeft namelijk zijn buik volgepropt en is weer naar buiten gewaggeld. Hij gaat ongetwijfeld weer verder met klooien en zooien op straat. Cera heeft echt geen zin om haar vacht weer te laten benatten, snuffelt wat in de vensterbank en gaat niet in op het verzoek van Boez om buiten te komen spelen.
En omdat Os verderop is gegaan en Boez zich niet alleen kan vermaken, komt hij maar weer naar binnen toe. Cera krijgt haar zin. Hoewel?
Even later rollebollen ze over de vloer. En als de Boez wat te hardpotig wordt, weet Cera gelukkig haar nageltjes te gebruiken! Als het verstoppertje spelen en het gestoei weer over is, gaat Cera haar schoonheidsslaapje doen. Boez kijkt nog even op straat of de Os nog te bekennen is, maar deze is uit het zicht verdwenen. Oh, wat verveeld Boez zich toch! Even later horen we boven gebonk en geblaas, en als we gaan kijken zit mevouw Troy daar erg boos kijkend op het tapijt, omringd door plukjes uit haar eigen vacht, en de Boez zit wat verderop met grote onschuldige ogen. Nee hoor, hij deed echt helemaal niks!
Wij gooien dan maar het slaapkamerraam open. Opdonderen klein loeder! Ga het dak maar op en zoek daar maar je vertier! Ach, wat dom van ons; niet aan gedacht! Nu wordt natuurlijk Japekop de klos van de ongedurigheid van de Boez. Wellicht weer een onafgemaakte dakinspectie voor onze Verkenner A? Krijgen we die straks weer chagrijnig thuis!
Misschien moeten wij maar verhuizen naar een huis met meer verdiepingen, een kippenhok, een grote vijver (niet te diep) en een speeltuin erbij?
Ach, ook dat zal weer wennen. Verveling ligt vaak niet aan je omgeving maar komt van binnenuit. En eigenlijk heeft de Boez vooral gewoon aandacht nodig. Heel veel aandacht. Het loeder....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten