In het belang van het Katblad...

Mevrouw Katblad werkt regelmatig aan de relatie tussen haar en de Boez. Dit uiteraard helemaal in het belang van het Katblad. Een van de onderdelen van deze therapie is het door de kamer gooien van snoepjes uit zo'n paars doosje (1 snoepje tegelijk natuurlijk), daarbij "Een, twee...... Joepie!" te roepen en dan te zien hoe de Boez uitglijdt over de tegels en tenslotte het snoepje weet te "vangen", er even mee zooit en vervolgens opsmikkelt. Vervolgens komt Boez weer naar mevrouw Katblad toe, zet zijn grote ogen op en wacht op de volgende ronde. Dit ritueel wordt enkele keren herhaald, tot mevrouw Katblad vindt dat Boez genoeg snoepjes heeft gevangen. Immers, wij willen niet dat hij misselijk wordt, heh?
De Boez zelf geeft aan wanneer het tijd is voor deze therapie door op het muurtje bij de keuken te klimmen en te gaan zitten mauwen. Dat mauwen doet hij in een bepaalde, unieke toonsoort zodat mevrouw Katblad direct begrijpt dat het moment daar is. Vaak is zij dan net op dat tijdstip bezig met de koffiemachine, en wij denken dat dit geen toeval is.
Vandaag echter kwam, tijdens deze belangrijke therapie in het kader van de relatieverbetering, een tweede kandidaat de ruimte binnen. Oscar dus, ja.
Hij verklaarde dat ook hij recht had op deelname, en toen zaten wij met een probleem. De Boez had reeds een flink aantal snoepies achter zijn kiezen, en eigenlijk waren wij net klaar met zijn therapie. Maar daarnaast vonden wij het ook erg kinderachtig om, nu Oscar net was gearriveerd, de sessie af te sluiten en hem daardoor wellicht een klein trauma te bezorgen.



Wel, mevrouw Katblad besloot dus de therapie met enkele snoepjes te verlengen, doch tijdens deze verlening bleek overduidelijk dat Oscar helemaal geen therapie nodig heeft en dat de Boez een doetje is. De door mevrouw K. met het gebruikelijke enthousiasme weggeworpen snoepjes werden direct door Oscar opgevangen, stilgelegd en opgeschrokt, zonder enige vorm van spel of andere interactie. De Boez kwam er sowieso niet meer aan te pas.
Na drie snoepjes werd het doosje dichtgedaan en ging Oscar weer de sneeuw in. Zonder bedankje trouwens, en de Boez perplex achterlatend. Nee, Oscar redt zich wel zonder therapie.