Brief van Storm

Geachte mevrouw Katblad,
We zijn eindelijk in ons nieuwe huis aangekomen, nadat we een poosje in een appartement hebben gelogeerd.
Het appartement van de tante was wel oké, en soms mocht ik naar buiten op een afgesloten binnenplaatsje. Mijn mensen waren veel weg, en de kleine mens heeft mij (als ze er was) daar flink achtervolgd. Verder moest ik weer op de kattenbak, en niet zoals vroeger gewoon vrolijk in de vrije natuur. Beetje gemaft op wat benen en banken, en bij de mensen in bed, wat erg bijzonder was.
Daarna dus naar een nieuw huis, beetje stress vantevoren, maar daar aangekomen: wat een huis! Ik mocht overal heen, en veel grote ramen!!!! Buiten heb ik al gezien: een rooie, een witte, een "japekoppie", en een zwarte met een staart.
Ik slaap lekker op de vensterbank, op kussens, dekens, en ik mag, volgens het hij-mens, over een paar dagen naar buiten. Hij maakt woensdag een gat in deur, en dan kan ik eindelijk mijn rechtmatig eigendom wederom opeisen. Veni vidi vici!

Groeten aan de katbladkatten,
Storm (voormalige Schrik van uw buurt).

Nou Storm, we zijn erg blij dat het goed met je gaat en dat je over een paar dagen eindelijk naar buiten mag om je gebied op te eisen. Denk erom: klein beginnen, heh? Wij hebben trouwens nu al medelijden met je nieuwe buurtgenoten, maar dat terzijde.
De fotograaf en mevrouw Katblad missen je best wel erg, maar dat geldt niet voor de katten uit de Katbladbuurt. Wij weten dan ook niet zeker of wij je groeten zullen overbrengen aan hen. Maar jou kennende, zal je daar wel niet mee zitten. Er is trouwens nog geen duidelijkheid over de (je) opvolgingskwestie. Heb je eigenlijk wel iemand aangewezen voor je hier wegging of heb je ons ertussen genomen?
Wij wensen je veel goeds toe en horen graag nog van je!
En groeten terug van mevrouw Katblad en de fotograaf.