Begin maar met dat handengeklap!

Mevrouw T. Troy:
Ik vind dat het etenstijd is, maar zij zit naar het lichtkastje te kijken. Elke dag hetzelfde liedje, dezelfde tijd met dezelfde stemmen. Als dat klaar is, dat kijken, krijgen wij ons diner pas. Ja, wel plezierig dat dat elke dag dezelfde tijd is, dat is waar, maar als ik toevallig 5 minuten eerder honger heb, moet ik dus wel wachten, heh? Daarom. Maar er is nog een ander probleem.



Ja, dat is dat die Os nog binnen is, en die moet wel eerst naar buiten voordat ik rustig kan gaan eten. Trouwens, mijn zoon krijgt sowieso geen hap door zijn keel als die Os hier nog ligt te ronken. Ziet u hem liggen? Ja, op een stoel onder de tafel. Hij houdt zich erg stil opdat niemand merkt dat hij er is, maar ik heb hem heus wel gezien, die Os. Hij wacht gewoon tot de bakjes gevuld worden, komt dan stiekem erbij zitten en verwacht dan ook een portie. Wel, wat mij betreft gaat dat dus niet door. Nee, hij moet eruit gezet worden door mijn mens. Ja, dat gebeurt meestal door handgeklap. Als ze daarmee begint, weet Os dat hij weg moet wezen. Hagel, sneeuw, storm, het doet er niet toe, als er handgeklap is moet Os de deur uit. En volgens mij is het hoog tijd voor dat handgeklap, anders gaat het hier helemaal mis.



De Boez geeft niet zo om eten, maar hij voelt nu wel de spanning in huis. Veroorzaakt door mij inderdaad, dat straal ik uit. Vanwege de aanwezigheid van die Os dus heh? Ja, dat u mij maar goed begrijpt.



Japekop is trouwens ook erg onrustig. Loopt alsmaar rondjes om de tafel en heeft weer zo'n blik in zijn ogen. Soort wanhoop inderdaad. Hij zou natuurlijk die Os naar buiten kunnen jagen, maar dat doet hij niet. Weinig pit inderdaad; zal hij wel van zijn vader hebben.

Dus we zijn allemaal van streek. Behalve Cera dan, want die ligt gewoon boven op het bed te wachten tot ze geroepen wordt. Nee, die laat zich niet zo makkelijk van haar stuk brengen en blijft kalm tot het bittere einde. Maar misschien komt dat ook omdat ze hier nieuw is. Ja, ze moet nog erg wennen aan onze vaste etenstijden.

Ik hoop dat we vandaag weer kip krijgen. Maar eerst moet die Os buiten de deur gezet, anders kan ik niet van mijn eten genieten. Dus doe dat lichtkastje nu eindelijk uit en begin nou maar eens met dat handengeklap. Omdat ik honger heb inderdaad, en dat is belangrijker dan wat dan ook, heh?

Dan zijn we het daar over eens.