Door de ratten besnuffeld.

Wij waren weer erg vroeg buiten en het was nog heerlijk stil. Een goed moment voor een gezellig wandelingetje, dachten wij. En we hadden er allemaal zin in. We gingen met 4 katten op stap. Eerst natuurlijk naar de Kruidentuin!



Mevrouw Troy ging onder een bankje zitten om in het zonnetje op wat gras te kluiven, Japekop verdween tussen de struiken en de Boez rommelde wat tussen de lavendel. Cera zat midden op het pad te wachten tot iedereen klaar was met zijn gezooi. Zij wil altijd direct de parallelstraat in, want als je gaat wandelen moet de pas erin!


Mevrouw Troy gaf als gewoonlijk aan dat zij in de Kruidentuin op ons zou wachten. Cera en de Boez gingen de hoek om de parallelstraat in. Japekoppie zagen we op dat moment niet meer, maar we verwachtten dat hij zich spoedig weer zou aansluiten bij het wandelclubje.

Charli kwam ons in de parallelstraat tegemoet. We wisten niet dat ook hij al zo vroeg was opgestaan! Natuurlijk moest de fotograaf hem even aaien. Vervolgens keken we om ons heen. Waar bleef Japekop nu?

Opeens zagen we hem en ons hart sloeg over van de schrik. Daar stond hij, in de verte, aan de overkant van de gevaarlijke verkeersweg!

Wij vergaten helemaal een foto daarvan te maken. Zaak was namelijk dat Japekop weer naar onze kant van de weg moest komen, en wel zonder aangereden te worden uiteraard. Er scheurden nog twee wielhuizen voorbij en vervolgens een rijtje bromwielen. Toen was het weer stil op de weg en konden wij Japekop overhalen de oversteek te maken.

Daar kwam hij dan, met toegeknepen ogen alsof er helemaal niets aan de hand was. Nou, wij vonden dat er wel wat aan de hand was. Japekop had de regels overtreden door de weg over te steken en kreeg een flinke reprimande. Was hij nu helemaal door de ratten besnuffeld!!!

En nu weer bij de groep en meewandelen! Stuk addergebroed! Waar haal je het lef vandaan om je in verboden gebied te begeven! Je bent toch geen puber meer?

De Boez begreep het allemaal niet zo goed. Hij was de Kruidentuin ingedoken en stond verschrikt te wachten op wat we gingen doen. Dat er iets aan de hand was, voelde hij goed aan. Wij moesten dus weer wat rust zien te krijgen in het wandelclubje.

Cera was ook wat in de war. We gingen toch de parallelstraat door? Waarom waren we dan nu weer terug bij de Kruidentuin?
Cera kreeg haar zin. Ten tweeden male vertrokken wij om onze wandeling te vervolgen.

Maar we hadden er niet op gerekend dat Bel ook al vroeg was opgestaan. Hij was vastbesloten om de onrust in de groep nog even aan te wakkeren. Wel, dat lukte hem uitstekend!

De hele groep keerde om en draafde terug de Kruidentuin in. Wij gaven de moed op. Van een gezellige wandeling zou nu helemaal niets meer komen.

Hartelijk dank, Bel!

We loodsten de groep terug naar de redactie. De jongelui (Boez en Cera) rolden al weer spoedig samen over de straat. Mevrouw Troy nam haar positie in voor het Poezenloket, en Japekop ging een eind verderop in een boomspiegel zijn behoefte zitten doen. Toen hij daarvan terugkwam, hebben wij hem een eerste en tevens laatste waarschuwing moeten geven. Nog 1 keer naar die gevaarlijke weg en hij krijgt huisarrest voor de rest van de zomer! Is hij nou helemaal betoeterd!