Rustige kerstdagen...

Wel, wij hadden dus (qua haarfabriekactiviteiten) erg rustige dagen en de eerste kerstdag was nog leuk wit, al sijpelde het smeltwater bij een buurmens langs de muren op haar houten vloer.
Maar daar hadden wij gelukkig geen last van. Zoals (bijna) elke dag, zooiden en klooiden de Boez (midden) en zijn vriendje Oscar (links) wat in de straat en de Hoftuin. Tot daar opeens de kleine, kittige Mini aan kwam wandelen. De Boez, die net op het punt stond de Poort door te gaan, schrok van haar plotselinge opduiken, en Mini schrok weer van hem. Tja, wat nu?


Ze gingen er maar eens bij zitten. Positie bepalen, heh? Want wat doe je in een dergelijke situatie? Wel, in dit geval dus afwachten wie er het eerst enige vorm van actie gaat ondernemen.



Oscar vond dat allemaal maar flauwekul en ging doen wat hij al eerder van plan was, de Poort door, Mini of geen Mini. En deze Mini probeerde hem een tikkie na te geven maar sloeg net mis.

Oscar werd nagekeken door de twee. Ze volgden hem niet want er moest nog iets worden afgewikkeld. Wat? Dat wisten wij ook niet. Dus we wachtten af.

Wij weten ook niet waarom de Boez hier een beetje sneu zit te zijn. We vermoedden dat hij erg graag de kennismaking met Mini had willen voortzetten en daarin teleurgesteld werd. Want Mini had plots haar belangstelling voor hem verloren en zat een eindje verderop.

Onder het bankje dus.

Was zij om de een of andere reden voor de Boez weggelopen? Neen, dat was zij niet.

Mini was hem gesmeerd voor Cera. Wellicht kon zij (Cera dus)het niet hebben dat haar vriendje Boez belangstelling voor Mini had getoond, maar in elk geval was zij naderbij gekomen en keek erg vuil. Dat zijn wij eigenlijk niet zo gewend van Cera, maar begrijpen doen we het wel.
De Boez ging Oscar achterna. Hij had geen zin in het dreigende conflict. Ook dat begrepen wij best.

Maar gelukkig bleef het bij wat gehengel en gemep over en weer. En zonder gegrom of andere nare geluiden. Dat kwam goed uit want het was tenslotte kerst en dan moet er vrede wezen. Toch? Daarom.

Het gemep duurde en duurde. Maar het was nog vroeg en koud, en dus besloten wij de afloop niet af te wachten. Het zou allemaal wel met een sisser eindigen; het zag er niet echt serieus uit.

Wel, nog geen half uurtje later kwamen Cera, Boez en Oscar de redactie binnen. Of er nog wat te bikken viel. Want ook dat is erg belangrijk, heh? Tja.....