Nauwelijks te tillen.

Panda:
Zeg Har? Ik geloof dat ze ons eten gaat geven. Mevrouw K. ja. Ik ruik het namelijk. Het staat hierboven. Ja, het is zo'n lekker blikje met mousse. Nee, geen gewone brokken, dat weet ik zeker. Maar als je me niet gelooft, moet je zelf maar even komen ruiken.



Harremans:
Jee Panda, ik geloof dat je gelijk hebt! Het ruikt zalig inderdaad. Beter dan die stomme brokken heh?



Misschien kan ik er wel bij, als ik mijn best doe. Nee, ik kan je niet beloven dat ik van jouw portie afblijf, Panda. Je weet hoe ik ben. Als ik eenmaal een hapje van dat lekkers heb genomen, wil ik het allemaal. Ja, dan heb jij mooi pech.
Zeg mevrouw Katblad, wat staat u daar nu te knippen met die stomme camera? U ziet toch wel dat we bijna dood gaan van de honger? Wat dacht u ervan? Ja, gewoon oppakken die handel en op de grond zetten. U heeft dat best al vaker gedaan dus kom op met die hap!



Lekker heh, Pan?
Ja Har, erg lekker. Maar je moet niet zo snel eten want dan ben jij eerder klaar dan ik en dan ga je van mij jatten. Ja, altijd hetzelfde liedje met jou. En dan moet ik mijn maag verder vullen met die stomme brokken.

Wel, wat Panda al vreesde, gebeurde. Harremans vrat als een bezetene, en toen hij zijn portie op had, duwde hij Panda opzij om diens restanten er nog even achteraan te schrokken. En Panda liep al automatisch naar de voerbak met brokken. Tja, ook een brutale haarfabriek heeft de halve wereld!
Doch toen Harremans allang naar buiten was vertrokken om een rondje tuin te gaan doen, stond Panda nog van de brokken te eten. Dat duurde en duurde maar. Toen het er niet op leek dat hij daar op korte termijn mee zou gaan stoppen, sleurden wij hem van de voerbak weg om hem naar buiten te dragen voor wat lichaamsbeweging. En geloof ons, die Panda is dus nauwelijks te tillen!