Lekker rustig.

Japekoppie:

Zo. We zijn weer onderons ja. Nee, het was geen kwaad mens, die gast, maar de hele boel stond op zijn kop. Het ritme was uit de dag, ik kreeg niet elke dag op tijd mijn eten en verder kon ik ook niet altijd gaan liggen waar ik wilde. Geen structuur dus meer, inderdaad. En omdat ik daar niet goed tegen kan, ging ik maar vaak naar buiten. Regen of geen regen. Bovendien stond de hele dag dat luik open en kwamen die Cera en Oscar om de haverklap binnen. Mee-eten inderdaad of op de nog enige vrije stoel gaan liggen. Ja, het was behoorlijk afzien voor mij. Mijn moeder Troy? Wel, die heeft gewoon hele dagen boven liggen slapen. Bovenop het logeerbed ja, en flink grommen tegen de gast, vooral als dat mens in het logeerbed wilde stappen en mevrouw Troy er niet af wilde. Grommen en uithalen inderdaad, maar tenslotte koos mijn moeder dan toch maar voor het grote bed. Nee, omdat ik daar dan ook al lag, kon die Zoebel (de Boez - red.) er niet meer bij. Vette pech voor hem ja, maar dat was zijn probleem.

Vooral die eerste paar nachten waren erg zwaar. Ja, meer geluiden in huis natuurlijk, later naar bed, meer geloop op de trap, u kent dat wel. Maar ze deed niet moeilijk met het eten. Nee, ik kreeg zelfs af en toe wat stukjes van haar bord, om te proeven dus. Gisteravond nog kreeg ik een paar stukjes eend. Zonder saus natuurlijk, want die was te zoet naar mijn zin.

Maar goed, het is weer rustig hier in huis en dus ben ik ook weer dik tevreden. Ja, de sofa is weer helemaal van mij, dat heeft u goed gezien. En als dat nou maar een hele poos zo blijft, kan ik wel weer een tijdje vooruit. Zeker tot oudjaar ja. Heeft u al wat Bachdruppels voor me in huis gehaald? Voor de ergste knallen? Want anders wordt het helemaal niks met mij, die dagen....