De zondagsneeuwmiddag.

Ja, het is nog steeds zondag en het blijft maar sneeuwen. Oscar heeft het heel druk met het wroeten in het witte, koude goedje, en komt af en toe even naar binnen om zijn natte vacht op onze vloer uit te schudden en wat nieuwe energie op te doen in de vorm van kattenbrokjes. Aan het eind van de dag schatten wij dat hij zo'n 12 keer bij ons binnen is geweest, en elke keer weer was het alsof hij in geen dagen had gegeten. Daarnaast is Oscar een slordige eter: hij morst een hoop en strooit aardig wat kruimels in het rond. Gelukkig staat er een veger met steel en blik in onze keuken, dat scheelt.



Maar als Os klaar is met foerageren, stapt hij resoluut de sneeuw weer in. Hij geniet met volle teugen van dit natuurverschijnsel en zou het liefst elke vlok vangen. Als de sneeuw wel in heel dichte vorm nederdaalt, zit Oscar te happen naar de vlokken en is hij erg in zijn sas.



Meisje Cera heeft er ook veel plezier in. Ze dribbelt achter Oscar aan. Ook haar zien we een paar keer op de redactie, maar ook maar voor korte tijd. Eigenlijk alleen maar om de Boez over te halen mee naar buiten te komen. Leuk samen spelen in de sneeuw! Kom nou, Boez!

Wel, de Boez is dus niet zo'n held. Hij is weliswaar een paar keer naar buiten geweest toen de sneeuw nog maar vlokje voor vlokje naar beneden kwam, maar nu is het hem te gortig. Hij weigert Cera te volgen naar buiten en kruipt zelfs weg in een doos als wij hem proberen aan te moedigen met ons mee te gaan, de sneeuw in. O Boezie toch. Nou, blijf dan maar binnen, maar wij gaan wel achter Cera aan en willen Oscar ook van dichtbij meemaken, als hij achter de vlokjes aanholt! Dag Boez!

Doch als wij eenmaal buiten zijn, komt de Boez toch achter ons aan. Alleen binnen zitten is het ook niet heh? Nee, dan maar je angst of weerzin (of wat het is) overwinnen, en je aansluiten bij de anderen. Alles beter dan in je uppie achterblijven en misschien wel iets van het plezier missen.... Maar wel voorzichtig beginnen heh? Onder de stoel dus.

Ah, daar komt Japekop aan. Hij heeft een verkenningsronde gemaakt zonder dat wij dat wisten. Dat heb je met een kattenluik. Waarschijnlijk is hij, toen wij onze eerste reportage van vandaag aan het schrijven waren, erop uit getrokken. Zonder ons te waarschuwen, en dat is jammer, want nu weten wij niet waar hij is geweest en wat hij heeft gedaan. Maar dat is typisch Japekop: in je eentje vertrekken en de dingen doen die je moet doen.

Os is ook druk aan het verkennen, maar wij horen ook van zijn mens dat hij zo even sneeuwballen heeft geapporteerd. Flinke vent, die Oscar. Een hoop energie heeft hij ook, maar dat kan niet anders met al die gejatte kattenbrokken in je maag. Ook heeft Oscar lekker in de sneeuw liggen rollen. Dus behalve flink is hij ook wel een beetje getikt.

Het hij-mens van Storm heeft samen met het hij-mens van Oscar en Lima een sneeuwpop gemaakt. Het is een enorme pop geworden en de haarfabrieken lopen er met een grote boog omheen. Het zij-mens van Storm biedt ons een lekker glaasje warme wijn aan en vertelt dat Storm weigert naar buiten te komen. Hij zou teveel opvallen (als zwarte kat) in de sneeuw en zou dus niet gebruik kunnen maken van zijn hinderlaagmethoden. Nee, Storm ligt lekken binnen te slapen en zelfs als er tegen het raam wordt getikt, weigert hij wakker te worden.

Misschien droomt Storm wel van Groningen, waar hij volgende week naartoe zal verhuizen? En dus zal hij het ook niet meer nodig vinden de katten uit de Katbladstraat aan te vallen of aan het schrikken te maken. Nee, Storm heeft al afscheid genomen. Alleen hij weet wie zijn opvolger als "Schrik van de Buurt" zal zijn. Wij moeten dat maar afwachten...

Onze kersboom zakt een beetje door door het gewicht van de neerslag. Er valt niet alleen meer sneeuw maar ook andere winterse neerslag, zoals hagel en ijzel of zelfs een beetje regen. De temperatuur is ondertussen ook gestegen naar een graad of twee boven nul. Jammer, vinden wij. Door alle weers- en verkeerswaarschuwingen zijn alle mensen uit de straat thuis gebleven. Wij horen van mensen dat zij eigenlijk weg zouden gaan, maar tja, overmacht heh? En wel zo prettig. Een dagje thuis, helemaal niets hoeven en dus genieten van de vrije dag en genieten van de sneeuw.

We zien vaders met kinderen op sleedjes, families verwikkeld in sneeuwballengevechten, en buren spreken gemoedelijk met elkaar. De geluiden worden gedempt door de sneeuwdeken, de wereld is opeens erg klein en intiem geworden. Het is goed zo en fijn, en even voelt iedereen hoe lekker het is om helemaal niets te hoeven, behalve genieten van het moment....

Zelfs Lima is buiten, al voelt hij zich niet helemaal op zijn gemak. Maar Lima is nu eenmaal een zenuwpeesje, weer of geen weer.

Het wordt later en kouder. Niet vanwege de temperatuur maar omdat er een windje gaat waaien, en de kou is meer te omschrijven als "waterkoud". Ja, het is, zien wij op onze thermometer, al 3 graden boven nul. Hele plakken sneeuw vallen van het dak en onze kerstboom wordt langzamerhand weer groen. Dat heb je als je in het westen en zo vlakbij zee woont; de vrieskou duurt nooit zo lang, en als het gaat dooien begint het hier.

Cera loopt nog even met ons mee. Als model wil ze dat we natuurlijk nog een paar leuke foto's van haar maken. Al is het maar voor in het archief, heh?

De Boez is ook nog buiten, maar lekker rondstruinen doet hij niet. Ja, omdat wij buiten zijn wil hij in de buurt blijven, maar het is allemaal niet van harte. Hij blijft het liefst onder de struiken of onder stoelen en banken.

Cera heeft het tenslotte ook wel gezien. De dag loopt ten einde.

De Boez smeekt ons zo ongeveer om mee naar huis te gaan.

Ja Boezje, we gaan met je mee. Tijd ook voor een warm drankje voor de fotograaf.

Als we naar binnen zijn gegaan met de Boez, duurt het niet lang of ook Cera en Oscar melden zich. Nou jongens, jullie mogen nog even op de redactie blijven, maar het wordt zo donker en dan moeten jullie toch echt naar je eigen huis!

Mevrouw Troy heeft zich nauwelijks laten zien. Zij heeft in haar leven genoeg sneeuw meegemaakt en bleef liever in de warmte. Als je zo oud bent als zij, mag je doen en laten wat je wilt. Dan heb je je strepen ruimschoots verdiend.

Morgen begint het "ruimen" van geiten. De bokken zullen overschieten. Zij zullen vervolgens ook niets meer te doen hebben. Dit was een mooie dag en dus ook mooi meegenomen. Maar we leven in een rare wereld; jammer van die schaduw die boven ons hangt....