Boez ontdekt netje vliegbeesthapjes....

Er moest maar weer eens gewerkt worden, vonden wij. Dus de fotograaf moest erop uit, met een haarfabriek natuurlijk. Doch Japekop had overgegeven en was terug naar het dekbed gegaan, en mevrouw Troy heeft last van haar gewrichten en bleef ook liever in de warmte. Dus bleef de Boez over. Kom op Boez, de sneeuw in!
Wel, de Boez was niet zo enthousiast. Hij had vanochtend vroeg al even met zijn poten in de sneeuw gestaan en dat was hem niet zo bevallen. Nee, hij vond het zelfs een beetje eng. En omdat Cera en Oscar nergens te bekennen vielen, zag Boez geen enkele reden om wederom de witte wereld in te stappen. Maar dat konden wij niet accepteren; bij een kattenkrant moeten de katten werken. En anders geen koekies, snoepies of speelgoedmuisjes meer, heh? Ja Boez, denk daar maar eens even goed over na!



Wij gaven Boez even de tijd om na te denken en ondertussen nam de fotograaf een foto van onze besneeuwde kerstboom. Ja, een leuk boompie, vooral met zo'n laagje poedersuiker erop! En ja hoor, daar kwam gelukkig toch de Boez, onder de tafel door. Fijn, nu konden wij tenminste op stap om nieuws te verzamelen. Naar de Hoftuin dan maar?



Gelukkig ligt de Hoftuin aan de overkant van onze straat, dus vlakbij. Zo'n wandelingetje is wel te overzien, heh Boez? Wel, de Boez ging niet van harte mee maar hij deed zijn best. Hij dacht natuurlijk nu al aan de snoepies die hij met deze reportage zou gaan verdienen.

Gelukkig lag er niet zo ontzettend veel sneeuw in de Hoftuin, maar koud was het wel. Voor wij op weg gingen, hadden wij gezien dat het 2 graden onder nul was. Ja, dat moet inderdaad wel koud zijn aan je voetkussentjes! Maar de Boez is nog jong en gezond, dus geen gezeur. Flinke jongen zijn heh? Dat was de Boez dan ook. Flink dus.

Ach, een netje met vliegbeesthapjes in de boom? Dat is natuurlijk erg interessant, en omdat dat zakje er kort geleden nog niet hing, was het ook nieuws. Geen vogeltje te zien echter, en dat viel dan dus weer tegen. Maar het was een mooi netje, dat wel. En Boez had het ontdekt, wat hem straks vast en zeker een extra snoepje zou gaan opleveren.

Ah, daar kwam Rooie Gijs. Wij hadden niet verwacht dat hij buiten zou zijn en zijn aanwezigheid was dan ook een flinke tegenvaller. Niet omdat Gijs niet buiten mag zijn van ons, maar onze jongste verslaggever is erg bang voor de partijleider van Hof is Vol en dreigde er daarom nu al vandoor te gaan. Hij (de Boez) uitte een kreet van schrik toen R.G. met boze blik op hem af kwam, en vluchtte, maar niet zo ver gelukkig.

Rooie Gijs ging niet achter de Boez aan. In plaats daarvan ging hij voor zijn voordeur zitten, maar bleef wel Boez in de gaten houden. Die stond inmiddels een eindje verderop.

En Boez hield op zijn beurt Rooie Gijs in de gaten want je weet immers maar nooit.

Wel, dan moesten we dit stukje tuin maar gaan verkennen en dus dichtbij de Poort blijven. Voor het geval dus. Soms komen er nu eenmaal dingen op je pad die je wilt mijden, zoals een mogelijke lel van R.G. of een hap uit je staart. En als je zo'n mooie dikke staart hebt als de Boez, wil je niet dat daar een stuk uit wordt gebeten of gekrabt. De fotograaf beloofde de Boez om R.G. in de gaten te houden, ja, zelfs te blazen als dat nodig zou zijn. Dat stelde Boez enigszins gerust.

Gelukkig had R.G. deze belofte ook gehoord, want al is hij al oud en heeft hij last van artrose, zijn gehoor is nog best. Hij ging met zijn achterste op het bankje voor zijn huis in de sneeuw zitten, maar bleef wel opletten uiteraard. Je bent voor een streng uitzettingsbeleid of je bent het niet, heh? Zo is dat. En de blikken van R.G. logen er wederom niet om.

De sfeer was toch een beetje verpest, vond de Boez. Hij voelde zich niet echt veilig, en hoewel hij nog wat rondscharrelde en op zoek ging naar nog een nieuwtje, de nodige concentratie en aandacht was er niet meer. Nee, Boez hield weliswaar zijn ogen wijd open maar dat was meer om R.G. niet uit het oog te verliezen.

Wel, het was nu ook wel genoeg geweest, dat gestruin in het witte, koude goedje. De dag was nog lang en misschien konden we later op de dag nog wel een rondje maken. Bovendien had de Boez zijn snoepies nu wel verdiend en had de fotograaf wel zin in een kopje koffie. Mee naar huis, Boez? Nou graag!