Er was weer eens gekrijs voor de deur, en natuurlijk gingen wij op het angstaanjagende geluid af. Wij zagen Simba, die een conflict had met mevrouw Troy. Simba loopt graag zijn rondje en passeert zodoende ook het Poezenloket, maar mevrouw Troy vindt dat hij daar niet langs mag. Nee, Simba is ongewenst (vanwege zijn uiterlijk? geur? brutale blikken?) en dus zet T. Troy een keel op. En het geluid dat zij voortbrengt mag er wezen. Trouwens, het protest van Simba mag er eveneens wezen, en als ze dus tegen elkaar aan het schelden zijn, trekt dat de aandacht.
Zo was ook Japekoppie op het gekibbel afgekomen. Hij bleef echter op een afstandje toekijken, want zijn moeder kon het best alleen af, vond hij.
Wel, daarin had hij gelijk.
Simba nam de benen. Niet dat hij er nu als een pijl uit een boog vandoor ging, nee, voetje voor voetje verplaatste hij zich langs het loket en verder langs onze ramen. Ja, want je weet maar nooit of zo'n idioot wijf of haar zoon je alsnog van achteren komt aanvallen, heh? Bovendien wil je niet dat iedereen denkt dat je nu zo'n angsthaas bent. Vandaar de slakkengang dus. Maar weg ging hij wel, en dat was nu precies de bedoeling geweest van mevrouw Troy. Nee, mevrouw Troy is beslist niet voor de poes. En nu maar weer wachten op het volgende treffen! Want Simba zal heus niet de volgende keer een andere route kiezen! Op een dag namelijk gaat hij van mevrouw Troy winnen. Ja, Simba is daar zeker van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten