Pestkop van beroep (deel 1)

Ja, Zwarte Gijs (pestkop van beroep en parttime acrobaat) was er helemaal klaar voor. Hij had allemaal slachtoffers in zijn vizier gekregen en had er zin in. Het was een kwestie van kiezen. Wie zou hij het eerst een pak op zijn donder gaan geven? Die roodwitte, zo'n zwartwitte of dat lekkere wijffie? Oh, wat een moeilijke beslissing!



Oscar was wel erg dichtbij gekomen. Brutaal dus. Het was een kwestie van 1 sprongetje en dan had Gijs 'm te grazen.



Gijs twijfelde. Hij wachtte nog even met zijn sprong en ging een etage lager zitten. Ja, het was erg belangrijk om het perfecte moment af te wachten! Maar hij had er wel zin in dus!

Aan de overkant zat Lima. Hij had Zwarte Gijs natuurlijk allang opgemerkt en was in het raamkozijn gaan zitten. Lima deed het bijna in zijn broek en hoopte dat Gijs hem nog niet had gezien. Maar Gijs zag natuurlijk ALLES en IEDEREEN! Want als je pestkop van beroep bent, ontgaat je niets.

Oscar was ondertussen weer teruggelopen naar zijn huis. Daar stoeide hij onbezorgd met Cera. Wij keken verbaasd toe. Waarom sidderden de anderen niet voor Zwarte Gijs? Hoe kon het zijn dat ze rustig doorgingen met hun spelletjes? Zou Gijs in aanzien zijn gedaald? Wel, eerst nog maar even afwachten en niet te vroeg conclusies trekken heh?

De Boez was wel heel erg brutaal. Hij liep op een onbewaakt moment zomaar onder Gijs door. Of zou Boez Gijs gewoon niet hebben gezien? Dat kon toch bijna niet? Wel, Gijs zag de Boez in elk geval wel, en toen onze kleine reporter nog een paar stappen vooruit had gedaan, sprong Gijs bovenop hem. Tenminste, dat was de bedoeling, maar Boez schoot naar voren en Gijs miste! Wat was hier aan de hand? Gaan de jaren bij Gijs soms tellen? Is hij misschien een beetje ziekjes?

We gaan verder kijken......

Terwijl de Boez alweer aan de overkant van de straat met Os aan het giebelen was, markeerde Zwarte Gijs agressief zijn bankje. Ja, het ging er flink hard aan toe en de houtsplinters vlogen bijkans in het rond. Frustratie heh? Of zoiets. Nee, Gijs was niet blij.

Maar had hij misschien nog een plan B? Tja, in dat geval kon de fotograaf dus nog niet haar huis. En mevrouw Katblad kon ook niet geloven dat het al allemaal over was. Dan nog maar even wachten met de koffie heh?

En hoe het verder ging leest u in deel 2...