Ouder bericht.

Dit bericht is al een wat ouder bericht, van maandag om precies te zijn. Tenminste, toen gebeurde het. Maar wij wilde u dit (oude) nieuws toch niet onthouden...






Cera was al vroeg gekomen om met de Boez te spelen. En ook natuurlijk om te inspecteren of er niet nog wat van het ontbijt over was. Nou, dat laatste was inderdaad het geval want Boez was reeds ruim voor zessen uit het slaapkamerraam vertrokken en had zich daarna niet meer gemeld. Niet eens voor het ontbijt, nee. Cera, het wachten een beetje moe, besloot om een dutje te gaan doen in een stoel op de redactie. Wij gingen maar eens de straat op om de Boez te zoeken...




Harremans zat wat te soezen op de bekende trap in de Hoftuin. Hij was duidelijk nog niet uitgeslapen en toen wij hem vroegen of hij Boez had gezien, kon hij slechts appelig langs ons heen kijken.






En dat hield hij nog vol ook, terwijl wij hem best wel irritant aan het flitsen waren. Of misschien was het juist daarom? Nee, aan Harremans hadden wij helemaal niets. Rien du tout. Dus gingen we verderop.

Panda (broer van Harremans dus) zat ook appelig te wezen bij de Hofvijver. Draaide zijn kop weg toen wij hem op de foto wilden zetten. Het zat dus niet mee. Er kwam geen geluid uit Panda. Was ook hij met de verkeerde poot uit de kattenmand gestapt? Of zat de chagrijn van het weekend (en dus het vuurwerk) nog in de kattenkoppies?

Nee, Storm had ook niks gezien. En was ook niet in een al te beste bui. Ons humeur werd er trouwens ook niet beter op want Boez was nergens te bekennen en reageerde ook niet op ons geroep. Wij hadden flink de pest in, dat kunnen wij u verzekeren. We keerden terug naar de redactie, riepen nog even uit het slaapkamerraam maar het bleef stil en geen Boez dus.

Een paar uur later gingen we naar de Kruidentuin. We hadden Japekop er al eerder op uitgestuurd om onze jongste bediende te zoeken, maar Japekop had Boez dus nog niet gevonden. En eigenlijk had hij ook geen zin meer om te zoeken. Vandaar dat hij maar bovenop het muurtje was gaan zitten (ja, dat ruitjeskunstwerk dus) want zo kon hij goed rondkijken, vond hij.

Oh, zag je daar wat? Was het de Boez? Hoezo ga je daar niet even heen dan, Japekop? Luie donder! Nou, blijf maar lekker op je luie achterste zitten, dan lopen wij er zelf wel even naartoe.

Nou, dit stukje chagrijn lijkt in de verste verte niet op de Boez. Ook goeiemorgen Luna! Boez gezien? Nee zeker?

Nee dus. Boez was en bleef zoek. Wij kregen steeds meer de pest in. Waar kon dat loedertje toch zitten? We liepen nog een rondje en riepen hem, maar geen Boez. Dan maar weer naar huis. Hij was tenslotte pas 6 uur weg. Maar hij moest toch onderdehand wel ontzettend honger hebben? Er zou toch niets met hem zijn gebeurd??

Het was dus maandag. En toen werd het twaalf uur.

Na deze gebeurtenis hebben wij besloten meer structuur aan te brengen bij het Leidsch Katblad. De Boez mag voor het ontbijt niet meer de deur uit en ook het dak niet meer op om die tijd. En wij gaan weer een kattenluik aanschaffen zodat meneertje beneden naar buiten kan en er ook weer in. Wij hopen dat hij over genoeg grijze celletjes in zijn koppie beschikt om de werking van zo'n luik te begrijpen. Dat is dus nog even afwachten. En wij gaan ook niet meer dagelijks tientallen keren de trap op en neer om ons personeel via het raam binnen te laten. Ze lopen gewoon maar om! Deze en andere maatregelen moeten nog even door de vergadering worden gedrukt, maar dat gaat ons wel lukken. Want wij zijn toevallig wel de baas hier!

mevrouw katblad,

de fotograaf en de

hoofdredacteur.