Jazeker, wij zijn weer heelhuids en goed uitgerust thuis gekomen. Op de foto hierboven ziet u de kleine Simba (12 weken) die wij in het Grote Bos tegenkwamen. Een heuse Boskat dus. En overigens tevens de enige haarfabriek die wij gedurende de HELE WEEK hebben gezien. Dus dat was enigszins afzien.... Uit armoe kochten wij in Zeist bij de Zeeman aldaar een paar knotjes zeer harige wol, als compensatie dus. En een paar breinaalden daarbij, maar van het breien op zich is weinig terecht gekomen omdat er zoveel moois te zien was in de bossen van de Utrechtse Heuvelrug.....
Meer over het kleine boskatje in het bovenstaande bericht.
Wij kwamen dus vanmiddag thuis. Geen kat te zien in de kamer. Nee, want ze lagen te ronken op bed. De oppas was al vertrokken en zodoende hadden ze (vermoeden wij) niks beters te doen.
Wij roepen dus. En nog eens en nog eens. Nou, vast in slaap zeker! Wat een welkomstcomité! Wij bleven onderaan de trap staan wachten, en de eerste die zijn kop door het trapgat liet zien was de Boez. Toen hij ons ontwaarde, kwam hij rap de trap af. Dat wel. En hij had heel veel te vertellen en te vragen.
Ja, wij zijn het echt hoor, Boez! Terug van weggeweest. Alles goed met jou? Ja, met ons ook dus.
Kom maar gauw, dan gaan we even lekker knuffelen! Nou, daar had Boez wel oren naar. En dus gaven wij elkaar heel veel kopjes en kusjes. Ja, we hadden elkaar erg gemist.
Maar ja, op een gegeven moment moest wel het poezenloket open, heh? Voor de frisse neus inderdaad. Maar de Boez bleef in de buurt. Ja, je weet namelijk maar nooit....
De volgende die beneden kwam was mevrouw Troy. Zij was wat gereserveerd naar ons toe, maar het kwam tenslotte toch nog tot een korte aaisessie. T. Troy houdt verder niet zo van poespas en flauwekul, dus ging zij op de leuning van de bank wachten op wat er verder ging komen. Wel, dat was Japekop. Hij kwam trouwens niet uit zichzelf van boven. Wij moesten er zeer op aandringen en liepen daarvoor de trap op om onze snuit te laten zien. Pas toen geloofde Japekoppie dat wij echt thuis waren gekomen en was hij bereid ons te begroeten. En zo kwam het gelukkig toch nog goed.
En ja, inderdaad moeten wij nu de lens van de camera weer oppoetsen! Maar dat is een klein offer na zo'n liefdevolle begroeting.
3 opmerkingen:
Jammer dat de katdichtheid zo laag was in het bos! Maar mooi dat het weer koek en ei is thuis.
Welkom thuis :-) Grappig om zo'n katje in zo'n groot bos tegen te komen !
Wat een aandoenlijk filmpje.
Ze zijn allemaal weer helemaal blij dat je weer thuis bent, en volgens mij ben je dat zelf ook.
Een reactie posten