Op dierendag zagen wij nauwelijks haarfabrieken buiten. Misschien was het de koude wind, of misschien was het nog wel de nawerking van het vuurwerk van 3 oktober?
In elk geval was Max weliswaar buiten maar wel heel erg schuw. Hij zat weggekropen tussen de takken van een paar struiken, vlakbij zijn huis.
Nee, hij was niet bereid tot commentaar en wilde zeker niet tevoorschijn komen. Als we foto's wilde maken moesten we het maar zo doen. Door de takken heen. Maar uiteraard mochten we niet te dichtbij komen; dan was Leiden helemaal in last. En daar wij Max niet nog banger wilde maken dan hij al was, bleven wij op afstand. Arme Max...
Nee Max, we zullen het kort houden. Echt waar ja.
Ja Max, dit is echt de laatste foto. En we hopen dat je snel weer een beetje tot rust komt. Nee, dat stukje struikgewas geeft niet al te veel beschutting heh? Het wordt inderdaad een tikkie kaal, ja. Nou, dan gaan we maar weer. Veel sterkte heh, Max? Dag Max....
1 opmerking:
Ach, arme Max...wat zo'n drie oktober al niet teweeg kan brengen...
Een reactie posten