Terraskat is restaurantkat geworden.

Afgelopen avond gingen wij een hapje eten bij Dok2. Want er is namelijk een nieuwe kaart en wij waren erg nieuwsgierig naar de herfstgerechten. Al vroeg liepen wij de richting van de haven uit, en aan het eind van de katbladstraat kwamen wij Storm tegen. Het regende dus hij was nat, maar onze buuf, die met ons mee was, vond dat niet erg en aaide hem. Toen kwam Thassos de hoek om. En was het dus bijna oorlog. Storm en Thas stonden zo ongeveer neus aan neus en Storm kondigde onweer aan zodat Thas even wijfelde. Wij hebben vervolgens Thas gesommeerd met ons mee te lopen naar het restaurant en dat deed hij ook. Misschien had ook hij wel zin in iets van de nieuwe kaart; wie zal het zeggen. In elk geval hobbelde hij vrolijk achter ons aan en toen wij tenslotte de deur van het restaurant openden, liep hij zonder gene naar binnen. Alsof hij daar woont en de hele tent van hem is dus.
Wij zochten een tafeltje en namen plaats. Thassos liep een rondje door de zaak en kwam daarna naast ons zitten. Jawel, hij liep ook nog over ons tafeltje heen en haalde zijn staart net niet door het waxinelichtje heen. We bestudeerden eerst de kaart. Ja, Thassos voelde ook wel voor een voorafje met Sashimi. Dat is dus Japans en met o.a. tonijn. Doch toen ging Thassos een beetje lopen klooien omdat we moesten wachten. Dat kwam doordat de buuf vissoep had besteld en dat moest natuurlijk wel warm op tafel komen en dat kost tijd. Wel, de juffrouw achter de bar vond dat geklooi van Thas een beetje vervelend en zette hem buiten de deur. Helaas moesten we even later dus onze Sashimi alleen opeten. Niet dat dat een straf was (het was errug lekker), maar het zou een stuk gezelliger zijn geweest als we onze vis hadden kunnen delen met de terraskat.
Afijn, toen we op ons hoofdgerecht zaten te wachten, kwam Thassos de zaak weer binnen. Hij was achter een andere gast mee naar binnen geglipt. Doch even later bleek dat hij niet zo'n zin had in onze Hazenpeper. Dus ging hij maar eens kijken of er nog iets lekkers te halen was in de keuken. Maar daar mag hij dus eigenlijk niet komen. Van de Keuringsdienst of zoiets. Want van ons mag hij best in de keuken maar wij hebben het niet voor het zeggen, heh?
Thassos is vervolgens nog een paar keer op straat gezet maar kwam telkens weer stiekem naar binnen. Omdat ons eten niet naar zijn zin was, heeft hij de hoofdredacteur nog een haal gegeven. Nee, Thassos is beslist niet voor de poes. De chef van het restaurant heeft hem toen opgepakt en hem toegesproken, maar Thas hield toen wel zijn nagels in. Tja, je zou wel gek zijn om de baas van een eethuis een mep te geven; daarmee snij je in je eigen poten natuurlijk. Dus Thas verzette zich nauwelijks toen hij in de houdgreep werd genomen.
Toen wij ons dessert hadden gekregen, hebben wij Thassos nog even daarvan laten meegenieten. Vooral de room vond hij lekker maar hij had snel genoeg. Wij vermoeden dat hij daarvoor toch iets in de keuken had genuttigd. Maar zeker weten doen wij dat dus niet.
De chef vertelde ons dat Thassos elke dag enkele keren langskomt voor een klein hapje. Dat kan varieren van een stukje vis tot een plakje ham. Echter, als er 's avonds een heel dispuut studenten komt borrelen of feesten, mag Thassos niet naar binnen want hij hobbelt gewoon tussen de mensen door en loopt dan de kans dat iemand op zijn staart gaat staan of erger. Vandaar. Toen wij de zaak verlieten, was Thassos nergens meer te bekennen. Dat wil niet zeggen dat hij buiten was, want voor hetzelfde geld zat hij weer in de keuken of was hij ergens op een lege stoel gaan liggen. Thassos is namelijk hondsbrutaal en het lievelingetje van de baas. Daar zijn we dus nu wel achter....