Cera had nog niet in de gaten dat wij weer thuis waren gekomen en zat bovenop de pergola. Zo kon ze dan tenminste de straat overzien en noteren wie er in- en uitreden.
Doch, opeens hoorde zij onze stem. Ze aarzelde geen seconde, kwam van de pergola af en meldde zich bij het poezenloket.
Ja, het loket moest direct open! En hoe we het in ons hoofd hadden gehaald om er zomaar vandoor te gaan! Het was een grof schandaal en ze wilde onverwijld de redactie komen inspecteren. En haar vriendje de Boez spreken natuurlijk.
Wel, daar kwam allemaal niks van. Geen inspectie, geen goed gesprek. Nee, Cera liep in draf naar de keuken om aldaar brokjes te stelen uit het bakje van de Boez. Dat zou ons leren, heh?
Nou Cera, wij zijn ook blij jou weer te zien. Ja, ook jou hebben we gemist hoor! Wil je nog een brokje of zullen we de Boez wakker maken?
Daarna wilde Cera heel graag langdurig geaaid worden. En ze was aan het goede adres, gelukkig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten