Gelukzaligheid...

Toen onze fotograaf met de camera naar buiten ging voor een rondje, stond Oscar al klaar om mee te gaan. Ja, hij zou namelijk ook graag verslaggever willen worden voor het Katblad en bereidt zich voor op zijn sollicitatie door regelmatig de fotograaf te vergezellen. Net als Cera dus, inderdaad.
De fotograaf liep naar de Kruidentuin en daar zat al gelijk een probleem (voor Oscar) om de hoek.



Het was Kaija die al direct wat gromgeluiden voortbracht toen zij Os in het oog had gekregen. Nou, dat schoot dus niet lekker op. Os rende namelijk gelijk terug de Katbladstraat in en daaruit leidden wij af dat hij bang is voor Kaija, of haar in elk geval niet graag mag. Kiest u maar.



De fotograaf liep een paar passen terug om te kijken waar Os was gebleven. Ja hoor, daar stond Os. Hij was best een eind teruggelopen. En hij keek nu de Boez na die hem voorbij was gegaan en achter de fotograaf aan wilde. Zou de Boez wel opgewassen zijn tegen Kaija?



Kaija keek erg boos en hield de Boez goed in de gaten. De fotograaf meende wederom wat gromgeluiden waar te nemen, en die werden zeker niet voortgebracht door Boez. Nou Boez, wat gaan we doen? Kaija voorbij of ga jij ook rechtsomkeer maken?

Als het aan Kaija lag dat laatste dus. Rechtsomkeer inderdaad. Tjonge, wat kan die poezenmadam link kijken! De fotograaf werd er bijna zelf bang van.

De Boez twijfelde en moest er even over nadenken. Daarom ging hij er waarschijnlijk bij zitten, want dat denkt makkelijker na, dachten wij op ons beurt weer. Maar er wordt al zoveel nagedacht en de fotograaf wilde eigenlijk en eindelijk nu eens iets gaan doen. Hup Boez, mee de Kruidentuin in! Je bent toch zeker geen mietje???

Wel, de Boez wist weliswaar niet wat wij daarmee bedoelden, maar liet zich toch niet door Kaija wegjagen. Met een grote sprong ging hij langs de fotograaf en dook pardoes het centrum van de tuin in, waar dus de prachtige rozemarijn staat. En in bloei ook nog, maar dat kunt u niet op de foto zien; het waren meer de grotere takken die vol zaten met kleine, blauwe bloemetjes. Maar dat terzijde want daar kwamen we niet voor en misschien interesseert u zich geen moer voor plantjes enzo....

En de Boez trouwens ook niet. Nee, na een rondje om de rozemarijn was de Nepeta weer snel gevonden. Ja, dat werd weer genieten, heh Boez?

Van verder wandelen zou voorlopig wel niks meer komen. Boez was helemaal in de ban van het kattenkruid en de fotograaf kon de boom in. Dat deed de fotograaf natuurlijk niet want er moesten foto's worden gemaakt. Beter een Nepeta kauwende Boez dan niks.

Na een poosje snuffelen en vooral kauwen, maakte zich een gevoel van gelukzaligheid meester van de Boez. Dat kunt u op bovenstaande foto heel goed zien. Kaija was even helemaal vergeten en de fotograaf ook. Oh, wat is de wereld toch prachtig en wat zijn de wolkjes toch wonderschoon, heh Boez? Zucht....

Maar de roes gaat op een gegeven moment toch weer over. En dan sta je weer met allevier je poten op de grond. In de Kruidentuin wel te verstaan.

De Boez wilde niet verder op pad. Nee, hij wilde terug naar de redactie en had geen zin om de fotograaf te vertellen waarom. Misschien wilde hij wel weer met Oscar gaan zooien?

Os zat op de tafel van de buurman op de Boez te wachten. Wij weten niet of hij daar al die tijd had gezeten maar in elk geval zat hij er nu. Nou jongens, lekker samen spelen dan maar weer?

Nee, de Boez had andere plannen. Inmiddels was Cera namelijk uit haar huis gekomen. Ze kwam via een slaapkamerraam op het dak van de garage en liet zich met een plof op de blauwe container vallen. Van die plof schrikken wij altijd, want het is nogal een luide. Cera was in elk geval weer goed beneden gekomen en liep direct in de richting van de Boez. En ze was zo blij hem te zien dat ze heel nodig alles wat ze tegenkwam kopjes moest geven. Dus de Boez vergat Oscar helemaal en zag alleen Cera nog maar. Arme Oscar werd in de steek gelaten.

Want Boez en Cera gingen samen op pad. Niet zover van huis hoor, want dat is helemaal niet nodig; als je maar in elkaars gezelschap bent. Dus gewoon zij aan zij een beetje langs de tafels struinen, even gaan zitten, stukje lopen en snuffelen etc. Niets bijzonders dus maar gewoon gezellig. En Oscar wilde daar niet tussen komen. Hij bleef voor de redactie rondhangen en besloot ons kattenluik te testen. Voorlopig is hij daar nog wel even mee bezig.