Het was weer eens tijd voor de fotograaf om een rondje door de buurt te maken en Oscar en de Boez besloten mee te gaan. Gewoon voor de gezelligheid want geen van beiden is in staat om nu eens een leuk verslag te maken of nieuws te verzamelen. Maar goed, ze zijn nog jong en wat niet is kan nog komen. De Boez (op de achtergrond) zag zijn eigen spiegelbeeld in een geblindeerd raam en probeerde daarmee een gesprekje aan te knopen. U begrijpt vast en zeker wel dat hem dat niet lukte.
Aan de overkant van de straat zat Storm. Hij was zich aan het voorbereiden op Halloween, want dan zijn zwarte katten nog gevaarlijker dan normaal en moet je dus helemaal voor ze oppassen. Tenminste, sommige mensen geloven dat. Wij weten natuurlijk dat dat onzin is.
In de Hoftuin zat Bohr op haar bankje. Toen wij naderbij kwamen, wilde Bohr haar huis in vluchten maar dat ging niet omdat het raam dicht was. Daarop probeerden wij Bohr te kalmeren met een kattensnoepje, maar moesten wel eerst Oscar en de Boez bij het bankje wegschoppen. (Verbaal dan, heh?)
Wij lieten Bohr weer alleen en liepen de Poort door naar Iwan's straat. Misschien was daar nog wat te beleven?
De straat was, op een aantal wielhuizen na, helemaal leeg. Dat kon de Boez ook constateren. Hij was nog niet eerder in Iwan's straat geweest en durfde derhalve ook niet verderop te gaan kijken. Nee, dit was vreemd gebied en daar moet je dus erg op je hoede zijn. Want je weet inderdaad maar nooit....
Spannend heh? Zo'n vreemde straat? O jee, horen wij daar geen bromwiel aankomen? Ja hoor, de Boez maakte snel rechtsomkeer.
Achterin de Poort ziet u Oscar staan wachten; hij durfde niet verder te komen dan tot daar.
En toen de Boez kwam aanstormen, wist Os niet hoe snel hij weer in de Hoftuin moest komen!
En in de tuin wilde Oscar graag nog even gaan zooien of klooien bij de graspollen onder de trap, maar de Boez had daar nou net geen zin in.
Oscar bleef dus nog wat dralen terwijl de Boez alweer bij de andere Poort, die naar de Katbladstraat, stond. Kom je nou nog Os, of hoe zit het?
De Boez ging er maar even bij liggen en Oscar had helemaal geen haast. De fotograaf besloot niet langer te wachten op de twee vriendjes en liep terug naar de redactie.
Daar, bij het buurhuis, ging net het raam open en kwam Charli naar buiten. Hai Charl, kom je even gedag zeggen? Nee dus. Charli bleef nog even in de vensterbank zitten. Hij had geen haast om op straat te springen want ons tweetal kwam net de Poort uitsprinten en deden een beetje wild. Dan kun je maar beter wat afstand bewaren en afwachten wat er verder gebeurt, heh Charles?
Wel, verder gebeurde er niet zoveel. Oscar ging op de bank zitten om naar Charli te kijken die op zijn beurt Os weer in de gaten hield. De Boez zat een beetje te wroeten tussen de plantjes en omdat het zulk lekker weer was, besloten wij hetzelfde te gaan doen.
Er moest nodig wat verpot worden en bovendien waren er wat 1-jarigen die duidelijk nooit meer een groen blaadje zouden krijgen; die gingen de vuilniszak in. Bij ons werk werden we natuurlijk geholpen door de jongens.
Maar toen we hen wilden belonen met een kattensnoepje, waren zij opeens verdwenen. Nou, dan moesten ze het zelf maar weten!
En al is het Poezenloket nu meer gesloten dan open, deze plek voor de redactie moet wel gezellig blijven, heh? Al is het alleen maar om mevrouw Troy tevreden te houden!
De snoepjes hebben wij even later maar weer mee naar binnen genomen. Oscar komt vast binnenkort wel weer langs....
2 opmerkingen:
Zoal jullie weten houd ik van Garfield! Mijn rode katerheld (wie heeft er voor mij het zout (Garfield)en peper (Odie) potje voor me!? Een lekker wijntje als beloning!!!!
Er is een mooie Garfieldstrip, waarin hij vertelt hoe katten behekst worden met Halloween, Na het hele verhaal, waarin hij op de plaatjes langzaam aan verandert van een kat in een griezel, gaat hij het relativeren. Vervolgens kijkt hij in een spiegel. En valt flauw. . . . .
Wat een mooie foto van de Boez die bij het raam staat te praten met zichzelf.
Een reactie posten