Nadat Oscar even kort bij ons langs was geweest, was hij naar de Kruidentuin gegaan. Daar was hij een uurtje later nog. Wij werden begroet door hem als oude vrienden en Oscar ging er zelfs bij liggen rollen. Nu kwam net de zon een beetje door, en dan is het erg lekker om even te rollen. Tenminste, voor haarfabrieken is dat zo.
Maar je kan het natuurlijk ook overdrijven, en dat deed Oscar. En we moesten hem nog over zijn buik kriebelen ook. Nou, vooruit dan maar, heh? Nee, schone handen hielden we daar niet aan over...
Zo. Eindelijk klaar, Os? Zullen we nu iets leuks gaan doen? Iets nog leukers dan dit, bedoelen wij? Wel, bijvoorbeeld rondkijken of er nog meer kattenvolk rondloopt?
Want Mini bijvoorbeeld was ook in de Kruidentuin. Aan de kant van de huizen dus. Het leek alsof zij iets zeer belangrijks in het oog had, dus tijd om maar eens wat aandacht te gaan besteden aan die fascinatie van Mini.
Ach natuurlijk, de druivenrank was zeer interessant. Die moest verkend worden, dat was duidelijk. Op zich niet zo spannend, maar dat kon nog komen. Als kattenfotograaf moet je vooral veel geduld hebben.
En ons geduld werd beloond. Toen de voet van de rank genoeg was verkend door de kleine poes, moest zij omhoog. Dat kon nog een aardige serie foto's opleveren. En wij hoopten natuurlijk ook op een flinke "bloeper" (van Mini's kant dan, heh?).
Er werd nog even overlegd. Of Oscar mee naar boven ging? Wel, wij wilden ons daar niet mee bemoeien maar het leek ons geen goed plan. Mini is nog jong en licht en de takken zouden haar wel kunnen dragen. Maar Oscar?
Afijn, het besluit werd genomen. Mini ging alleen en deed dat snel. Met een kordate sprong verdween zij de hoogte in.
Nee, geen scherpe foto want het ging echt razendsnel! Want omdat de takken toch niet zo stevig bleken, moest Mini haar pootjes vaak en rap verzetten om zo nog een beetje houvast te vinden.
Maar het was erg knap, wat ze deed.
Dat vond Oscar ook. Hij keek vol bewondering naar hoe Mini de druif inklom en twijfelde toch of hij haar niet zou volgen.
En Mini keek om om Oscar aan te moedigen. Of het was als spot bedoeld ("kijk eens wat ik kan en jij lekker niet!"), dat kan natuurlijk ook. Wij neigen eigenlijk, nu zo achteraf, naar het laatste.
Mini moest vervolgens weer even bij de les blijven want ze gleed uit. En donderde dus bijna naar beneden. Wij hebben net geen foto kunnen maken van het moment dat ze aan haar twee voorpoten aan de rank hing, maar geloof ons: dat gebeurde wel!
Nee, het was allemaal niet zo eenvoudig, het beklimmen van deze druif. En daarom des te moediger van de kleine Mini; zij is een echte doorzetter!
En vindingrijk is ze ook! Nee, hoger ging echt niet, maar wij kunnen wel stellen dat de actie geslaagd genoemd kan worden. De beklimbare top was toch min of meer wel bereikt. En dan moet je natuurlijk ook weer veilig naar beneden, heh?
Oscar wilde daarbij nog best wel helpen, maar hij was te laat. Mini kwam gewoon langs de makkelijkste weg via de dikste stam. Toch een wonder dat de hele plant niet in elkaar is gestort; wij meenden de druif te hebben horen kreunen en steunen...
Tja en vervolgens, toen Mini weer de grond had bereikt, huppelde zij er energiek en triomfantelijk vandoor. En Oscar had het nakijken. Nee, die Mini is niet bij te houden! We zullen vast nog veel van haar horen en zien!
5 opmerkingen:
Goede actie van Mini en Oscar is zo leuk!
Wat is Mini toch een lekker ding!
En Oscar mag er ook wezen.
Geweldig! Erg knap van Mini - ze is sterk en lenig. Oscar stond erbij en keek ernaar. Ben wel bang dat als Mini dit over een paar maanden doet als ze wat groter is, de druif het niet meer houdt...
Misschien groeit de druif ook door.
Vast niet zo snel als Mini (die niet zo mini meer is als eerst).
Een reactie posten