Van de ratten besnuffeld!

De jongens van de redactie (Japekop en de Boez) hadden er zin in vanochtend, dus waren zij reeds ver voor zevenen de deur uit om nieuws te verzamelen. Of, omdat het zondag is, om te zooien - dat kan natuurlijk ook. In elk geval hadden wij onze verslaggevers al een tijdje niet meer gezien en daarom gingen wij maar eens een straatcontrole houden. We zeiden mevrouw Troy (zoals altijd rond het loket bezig) gedag en gingen op pad. In onze straat zagen wij geen poezenactiviteiten dus gingen wij maar eens op de Kruidentuin aan.
In eerste instantie zagen wij alleen Bel de Franskat, die zoals gewoonlijk zeer brutaal uit zijn ogen zat te kijken en waarschijnlijk op zoek was naar slachtoffers om te pesten. Charli zagen wij in het centrum van de tuin wat rondzooien (dus achter Bel op de foto). Maar geen Boez of Japekop heh?


Ah, toch de Boez. Hij had zich verstopt gehouden voor Bel, maar nu de fotograaf gearriveerd was durfde hij weer tevoorschijn te komen. Charli liep een rondje om het centrum van de tuin heen, net zoals zijn broer Japekop altijd pleegt te doen.



Toen Charli zijn rondje had voltooid, beende hij (of is het pootte hij?) richting parallelstraat. Op de hoek op het bankje lag Luna, die haar toiletbezigheden onderbrak om Charli boze blikken te kunnen toewerpen.



Nee, die blikken van Luna liegen er niet om. Maar Charli, een koele kikker (heeft hij van zijn vader Japie), trok zich niets aan van haar non-verbale verwensingen en sloeg doodkalm de hoek om. Luna ging vervolgens door met haar waspartij. In onze ogen zag zij er trouwens helemaal niet vies uit maar zijzelf dacht daar blijkbaar anders over. Of ze had gewoon even niets anders te doen, dat kan natuurlijk ook.

De Boez had wel zin om mee te lopen met Charli en de fotograaf. Wij moedigden natuurlijk dat initiatief aan want altijd maar dat rondhangen in die Kruidentuin zet geen zoden aan de dijk. En alleen achterblijven bij die Franskat vonden wij trouwens ook geen goed idee. En misschien lag er nog iets van nieuws in de parallelstraat op ons te wachten, heh?

Ach, daar was onze andere verslaggever. Hij kon melden dat er dus geen nieuws lag te wachten want dat had hijzelf al gecontroleerd. Wij waren wel verheugd over het feit dat Japekop eindelijk weer eens in zijn eentje op reportage was gegaan, want na de terugkomst (van de studiereis) van de hoofdredacteur, had hij nog niet veel werk voor het katblad verzet. Het werd dus hoog tijd! Ja, de brokjes en Gourmet moeten wel verdiend worden en dat bereik je niet door maar wat rond te hangen en te luieren....

Japekop had even een onderonsje met Charli, en wij hopen dat het geen geroddel over de Boez betrof. In elk geval duurde het niet lang, vervolgde Charli zijn wandeling met de fotograaf en de Boez, en Japekop liep in tegengestelde richting, dus richting Kruidentuin. Wat hij daar nu weer perse wilde gaan doen hebben wij hem niet gevraagd; hij zal wel zo zijn speciale bedoelingen gehad hebben en je hoeft niet steeds alles te willen weten, toch?

De Boez sprong vrolijk op en neer. Van verkennen was geen sprake dit keer, maar dat kwam misschien ook doordat wij in dit (verderop gelegen) stuk van de parallelstraat nog niet eerder met de Boez waren geweest. We waren namelijk al een heel stuk voorbij de Steeg van Storm en liepen richting het gevaarlijke water (zie kaart helemaal onderaan pagina, heh?).

En ja hoor, opeens dook daar die Franskat (Bel dus) weer op, vastbesloten om onze wandeling te verstoren. Maar de fotograaf was vastbesloten om dat deze keer niet te laten gebeuren, dus na een flinke blaaspartij (door mens dus heh?) vluchtte Bel weg.

Echter, net toen wij onze wandeling wilden vervolgen om de Boez kennis te laten maken met de route langs het gevaarlijke water, kwam er (voor zevenen op zondagochtend dus!) een wielhuis met brullende motor door de smalle straat. Wij konden nog net de Boez beetpakken om hem te beschermen voor dit rijdende moordwapen, maar Charli rende voor zijn leven richting het water en sloeg daar de hoek om. Het wielhuis vlak achter hem aan.... En de Boez was dermate van streek geraakt, dat hij zich uit onze armen loswurmde en een sprintje inzette de andere richting uit, terug naar de redactie dus.

In de Katbladstraat kwamen wij elkaar allemaal weer tegen. Allemaal behalve Bel dan, want ook hij was geschrokken en zat nu vast in de buurt van zijn eigen huis.

Wel, dit was dan ons nieuws van de zondagochtend. Niet spectaculair, maar dat van dat brullende wielhuis wilden we toch even kwijt. Zijn ze (die mensen) nu helemaal van de ratten besnuffeld! (Ook dit wilden we even kwijt.....)