In het begin noemde wij hem "Tekenpoes" omdat hij onder de teken zat. Wij kwamen hem tegen op het terras bij ons eerste ontbijt. De Mouzsch (zoals wij hem later dus gingen noemen) was vreselijk hongerig, liep constant rondjes om de tafels heen om om hapjes te bedelen, kreeg zo nu en dan ook wel stukjes worst en kaas maar dat was niet genoeg voor hem. Hij was de brutaalste van de "hotelkatten" en klom regelmatig op de kar met gebruikt servies om bakjes uit te likken.
Van de mensen van het hotel mocht dat niet en dus werd hij regelmatig weggejaagd.
Mouzsch was erg vies en mager. Wie weet wat hij allemaal nog meer moest doen om aan eten te komen! Wij besloten dan dus ook maar snel om in de winkel echte kattenbrokken te gaan kopen voor onze hotelkatten. Opdat ze tenminste tijdens ons verblijf daar goed voedsel zouden krijgen met alle bouwstoffen die zij nodig hebben.
Mouzsch bleek een erg sociale kat te zijn. Behalve dat hij dol was op voedsel, hield hij ook van flinke knuffelbeurten. Wij waren eerst niet zo scheutig met aaien omdat hij zo vreselijk vies was en vanwege al die teken..... Maar Mouzsch was zo aandoenlijk en vastbesloten ons hart te veroveren, dat wij leerden alle problemen van zijn vacht te negeren. Op deze foto zet hij zijn vieze poten op de schone, witte blouse van peettante. En hij geniet, dat zie je zo!
Al snel kreeg Mouzsch in de gaten welk balkon de onze was. En daar was hij dan 's ochtends vroeg om 6 uur al te vinden. Later kwam hij ook 's avonds zijn portie brokjes halen en bleef dan vaak overnachten op een stoel op het balkon. Natuurlijk probeerde Mouzsch ook regelmatig onze hotelkamer te betreden door de openstaande deur, maar dat ging ons te ver. Hoewel ons gevoel iets anders zei, besloot ons verstand de Mouzsch buiten de deur te houden. Maar als hij dan smekend rechtop met zijn pootjes tegen de glazen deur aanstond, kromp ons hart even samen.....
Wij zagen de Mouzsch langzaam maar zeker wat dikker en flinker worden. En zijn vacht ging er ook beter uitzien. En wij gingen steeds meer van deze lieve kater houden....
Mouzsch kwam ons regelmatig, als wij aan de zeekant zaten of op het terras zaten, gezelschap houden. En natuurlijk knuffels halen heh? Met zijn nu volle buikje werd hij ook wat rustiger, al meldde hij zich ook nog wel eens met een vacht vol klitten en vieze vegen en een neus vol krassen. Ja, dan had hij 's nachts gevochten of andere (domme) dingen gedaan. Dat vechten snappen wij wel, want er liepen soms vreemde katten rond die probeerden zich in zijn territorium te dringen. En Mouzsch stond alleen Kleiis, Poezsch en Edoh toe rond het hotel te komen en te zijn. Hoewel, tussen Edoh en hem zat het niet helemaal lekker, want deze twee - beide volwaardige katers - waren allebei erg mensgericht en erg jaloers wanneer wij knuffels en brokjes uitdeelden. Met de dames Kleiis en Poezsch kon hij het uitstekend vinden. Daarom denken wij ook dat er een familieband was.
Op het terras kwam Mouzsch bij ons zitten op een stoel naast ons. Niet alle mensen vonden dat even leuk, maar de Mouzsch liet zich niet zeggen wat hij moest doen of laten. Je kon hem tien keer van een stoel af gooien, de elfde keer sprong hij er gewoon weer op en dan gaven wij het tenslotte maar op. Helemaal op zijn gemak en vol vertrouwen deed hij naast ons zijn dutje. En als hij in de gaten had dat wij opstapten om naar onze hotelkamer te gaan, kwam hij overeind en stapte hij ons achterna. Zeg nu zelf: zo'n kat kun je toch niet op afstand houden???
2 opmerkingen:
hij heeft in elk geval 2 heerlijke weken gehad.
Dat is waar. Maar we denken elke dag wel even aan hem, en maken ons toch een beetje zorgen. Het voelt alsof we hem in de steek hebben gelaten...
Een reactie posten