We gingen het nog maar een keer proberen: een wandelingetje met de 3 redactiekatten. Ze waren alledrie bereid om mee te gaan en we vertrokken vol goede moed. Japekop hield goed in de gaten of er onderweg niet gezooid werd, want hij is tenslotte verkenner en eist enige discipline van de andere twee medewerkers. Mevrouw Troy echter liet zich al gauw afleiden door iets aan de overkant van de straat, en de Boez meende dat te moeten bekijken en ging er maar bij zitten. Nou, dat begon dus weer lekker. Wij noemen dit geen zooien want het was erger dan dat; dit heet klooien!
Op de hoek van de straat met de Kruidentuin voegde Cera zich bij de groep. Boez moest zich natuurlijk weer uitsloven voor haar en zette zijn borst vooruit en zijn staart fier omhoog. Op dit moment kregen wij het ernstige vermoeden dat onze wandeling weer op een fiasco zou uitlopen. De rust zat er gewoon niet in en iedereen was een tikkie nerveus, dus. Maar goed, je moet blijven proberen heh? Dus we gingen de Kruidentuin in met zijn allen.
En daar was Oscar dus. Oscar wilde graag gaan zooien en spelen met de Boez, maar de Boez had daar geen trek in. Gevolg was dat hij terugliep naar waar we vandaan kwamen in plaats van de parallelstraat in te gaan. Toen wisten we het zeker: het werd helemaal niks vandaag en we konden de rest van het programma wel schrappen.
Vervolgens werd Cera (die al in de parallelstraat klaar stond voor de rest van de wandeling) lastig gevallen door Oscar. Hij wilde gewoon wat met haar dollen, maar Cera beschouwde zijn toenaderingen als ongewenste intimiteiten. Tja, alleen de Boez smaakt het genoegen met Cera te mogen dollen, de rest moet op afstand blijven.
Oscar voelde zich opzij gezet. Vertwijfeld stond hij om zich heen te kijken. Was er dan niemand die met hem wilde spelen? (Het viel ons trouwens op dat Oscar hetzelfde snorretje heeft als onze Griekse Moustaki. Ook twee rode vlekjes aan weerszijde van zijn neus!)
Japekop had natuurlijk de pest in. Ook als daar geen reden voor is, heeft hij dat graag - de pest in dus. Verveeld stond hij aan wat stengels droog gras te trekken en weigerde verder met ons mee te gaan. Japekop kan niet tegen teveel volk op de been. Met zijn moeder en de Boez wil hij dan nog wel een blokje om, bij hoge uitzondering mag Cera ook wel eens met hem mee, maar als er zo'n vreemd ventje rond de groep loopt te springen, houdt Japekop het voor gezien. Te druk en geen controle meer mogelijk heh? Ja, Japekop is inderdaad een controlefreak. Maar die heb je ook onder mensen, alleen gaan die niet op dooie grassprieten staan kauwen. Of toch wel?
Mevrouw Troy had trouwens ook de grootste moeite het overzicht te houden. Zij besloot in haar eentje terug te gaan naar de redactie. Daar zou ze tenminste veilig zitten en bovendien het kattenloket kunnen bewaken; dan deed zij tenminste nog iets nuttigs.
De Boez dacht zich te kunnen verstoppen voor Oscar, maar deze had best wel gezien dat Boez tussen de struiken dook en kwam hem even later achterna. Vervolgens hoorden wij een hoop geritsel tussen het lover maar konden helaas niet zien wat daar gebeurde. Geen foto's hiervan dus. We besloten terug te gaan naar de redactie. Misschien waren onze verwachtingen te hoog gespannen geweest en moesten we de redactieleden nog maar een paar dagen rust gunnen?
Mevrouw Troy keek met afschuw toe hoe de anderen met de fotograaf mee terugliepen naar de redactie. Zij was juist van plan geweest te genieten van de rust in de straat, en nu kwam het hele stel weer voor de deur klooien. Weer niet het rijk alleen!
Daar had je het al: Japekop kwam naast haar zitten en Cera kwam ook al aanlopen. Dan zou de Boez ook wel weer volgen, want die is meestal in de buurt van zijn vriendinnetje te vinden. En dan begint die uitsloverij van hem natuurlijk weer.
Kijk, daar komt-ie al.
Wijzelf lopen nog even verder de Katbladstraat in om te zien of er elders nog wat te beleven valt.
Wij zien Troy in zijn huis achter de gordijnen zitten maar krijgen hem niet duidelijk voor de lens.
Boez, die zomaar achter ons aan is gekomen, springt enthousiast op een bankje verderop maar schrikt zich dan een ongeluk want opeens zit hij oog in oog met Storm. Kleine misrekening! Storm zet natuurlijk gelijk een keel op en de Boez is snel verdwenen.
Nee Storm, zo maak je nooit vriendjes! Maar dat is natuurlijk ook niet de bedoeling van Storm. Nee, de buurt moet sidderen, dat is zijn streven en hij slaagt daar aardig in! Maar dat wist u allemaal al.
In de Hoftuin komen wij alleen de Boez tegen. Ook niks te beleven dus. Dan maar naar het koffie-apparaat toe en even bij een "bakkie" nog wat dromen over Lesbos en de zee daar (enzo). Je moet tenslotte toch wat.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten